بود.» [115] خداى تعالى فرمان به قطع رابطه با مشركان بدون سابقه بشارت به بهشت و انذار از عذاب خدا نمى‌دهد. بر ما است كه به هر وسيله ممكن آنها را به سوى هدايت فرا خوانيم. از جمله اين وسايل دعا در حق آنهاست كه به راه راست هدايت شوند/ 291 و چون دشمنى ورزيدند، آنان را ترك گوييم و از آنها بيزارى جوييم.

هم چنان كه خداى سبحان هرگز مردمى را كه هدايت كرده گمراه نمى‌سازد.

وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ‌ خدا قومى را كه هدايت كرده است گمراه نمى‌خواهد.» هدايت او گاه از روى فطرت است زيرا خدا مردم را آفريده است و معرفت خود در نفوس آنان جاى داده و توشه عقل و خرد بخشيده تا حقيقت را بشناسند. يا هدايت به وسيله فرستادن پيغمبران است و چون هدايت يافتند آنان را نعمت دهد.

گاه اين نعمت سبب طغيان آنان شود و هر چه را رسولان به آنان گفته‌اند از ياد ببرند. در اين هنگام خدا نيز گمراهشان مى‌خواهد و نعمت هدايت را از آنان سلب مى‌كند. همان هدايتى كه به آنان ارزانى داشته بود و آنان در نگهداشت آن نكوشيدند و اعمال و آيينهايى كه بر آنان مقرر داشته بود رها كردند و به محرمات توجهى ننمودند و از آنها اجتناب نكردند.

حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ‌ تا برايشان روشن كند كه از چه چيز بايد بپرهيزند.» يعنى از چه گناهانى بايد اجتناب ورزند.

إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌ كه خدا بر هر چيزى داناست.» [116] همچنين نبايد انسان خود را وابسته به خويشاوندان كافر خود گرداند و براى آنان آمرزش نخواهد، زيرا فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست و خانواده و قبيله و عشيره يك فرد هرگز او را از خداى بى نياز نمى‌كند.

إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست. زنده مى‌كند و