مرتكب گناهى شود./ 274 درهاى رحمت بارى تعالى براى چنين كسى گشاده است.

اما گاه ممكن است كه شخصى مى‌خواهد در برابر اوامر خداوند سركشى كند يا عمدا به آن اهميت ندهد و در گرداب شهوات غوطه‌ور شود، خداى تعالى چنين كسى را به سختى عقاب مى‌كند

و خدا دانا و حكيم است».

پس آدمى نبايد از رحمت خداوند مأيوس گردد و هم چنان به نافرمانى و گناه ادامه دهد هر چند گناهانش بسيار و بزرگ باشد بلكه در حد معينى درنگ كند و بكوشد كه هيچ گاه رابطه خود را با خدا نگسلد. از سوى ديگر نبايد اعتماد به رحمت خدا او را از عمل باز دارد چه بسا چون ديده بر هم نهد به سبب بسيارى گناهانش با نقمت و عذاب خدا رو به رو گردد.

خدا به لطايف نيّات افراد بشر و دقايق اعمال ايشان عالم است و به سبب حكمت اوست كه دقيقه‌اى از اعمال بندگان فروگذار نمى‌شود، و حساب همه را دارد بى هيچ كم و كاستى. بايد همگان براى خلاص از عذاب خدا و وصول به رحمت گسترده او تلاش كنند و از رحمت او مأيوس نباشند و به اعمال خويش مغرور نگردند.

[سوره التوبة (9): آيات 107 تا 110]

وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْرِيقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى‌ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ (107) لا تَقُمْ فِيهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‌ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ فِيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ (108) أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ تَقْوى‌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فِي نارِ جَهَنَّمَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (109) لا يَزالُ بُنْيانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلاَّ أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (110)

/ 275