مناجات زاهدان

این مناجات معروف به «مناجات زاهدان» است و از دلپسندترین مناجاتهای آن حضرت می‌باشد:
«الهی اسکنتنا دارا حفرت لنا حفر مکرها. و علقتنا بایدی المنایا فی حبائل غدرها، فالیک نلتجی‌ء من مکائد خدعها، و بک نعتصم من الاغترار بزخارف زینتها فانها المهلکة طلابها، المتلفة حلالها، المحشوة بالافات المشحونة بالنکبات.
الهی فزهدنا فیها،و سلمنا منها بتوفیقک و عصمتک، و انزع عنا جلابیب مخالفتک و تول امورنا بحسن کفایتک، و اوفر مزیدنا من سعة رحمتک، و اجمل صلاتنا من فیض مواهبک، و اغرس فی افئدتنا اشجار محبتک، و اتمم لنا انوار معرفتک و اذقنا حلاوة عفوک ولذة مغفرتک، و اقرر اعیننا یوم لقآئک برؤیتک، و اخرج حب الدنیا من قلوبنا کما فعلت بالصالحین من صفوتک و الابرار من خاصتک یا ارحم الراحمین، و یا اکرم الأکرمین.»
«خداوندا، ما را در این سرای دنیا منزل دادی، سرایی که به مکر و حیله بر سر راه ما چاهها کنده و دست آمال و آرزوها به رشته‌های فریبش آویخته است، از تو درخواست داریم که ما را از فریفته شدن به زخارف دنیا و زر و زیورش نگهداری، زیرا که این دنیا طالبانش راه هلاک می‌سازد و واردانش را نابود می‌کند، دنیایی است پر از آفات و رنج و نکبتها.
خداوندا! ما را با توفیق پارسایی و بی‌علاقگی به دنیا از شر و فساد آن حفظ کن و از تن ما جامه‌های مخالفت با اوامر خودت را بیرون کن و به حسن کفایت خویش عهده‌دار امور ما باش و از رحمت بی‌منتها و عطای جاودانه‌ات بر نعمت ما بیفزا و از مواهب بخشش خود جوایز و نصیب ما را افزون کن و در باغ دلهای ما نهالهای عشق و محبت خودت را بنشان و انوار معرفت خویش را برای ما به حد کمال برسان و حلاوت عفو و لذت بخشش خودت را بر ما بچشان و در روز لقایت چشم ما را به شهود جمال خویش روشن گردان و محبت دنیا را از دل ما بیرون کن بطوری که با شایستگان و بندگان نیکوکار و ویژگان درگاهت رفتار می‌کنی به حق رحمت و بخشایشت ای بخشنده‌ترین بخشایندگان و ای بزرگوارترین بزرگواران.»
در این جا سیر ما در مناجاتهای امام علیه‌السلام با آفریدگار بزرگ پایان می‌گیرد در حالی که همین مناجاتها تجسم بخش روحانیت امام است و میزان ارتباط آن حضرت به خدای متعال و گسستن او را از غیر خدا بخوبی نشان می‌دهد.
منبع: تحلیلی از زندگانی امام سجاد (جلد 2)؛ باقر شریف قرشی؛ ترجمه محمد رضا عطائی؛ کنگره جهانی حضرت رضا علیه السلام 1372.