عبادت و بندگی حق

آن حضرت در این میدان نیز گوی سبقت از همگان ربوده بود و به دلیل عبادتهای فراوان با القابی همچون زین‌العابدین، سجاده، ذوالثفنات و سیدالعابدین خوانده می شد.مالک بن انس، پیشوای مذهب مالکی درباره عبادتهای امام سجاد علیه السلام چنین می گوید: لقد بلغنی أنه کان یصلی فی کل یوم و لیلة الف رکعة الی ان مات و کان یسمی زین‌العابدین لعبادته [1] .
به من خبر رسیده است که او (علی بن الحسین)تا به هنگام مرگ شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند و به جهت همین عبادت ها او را زین‌العابدین می‌خواندند.
سبط بن جوزی [2] می‌نویسد: او پدر امامان و کنیه‌اش ابوالحسن و ملقب به زین‌العابدین است که رسول‌خدا صلی الله علیه و اله وی را سیدالعابدین نامید. او ملقب به سجاد، زکی و امین و ذو الثفنات بود. [3] . ابن طلحه شافعی در توصیف آن حضرت می گوید: این است زین‌العابدین و پیشوای زاهدان و سیدمتقیان و امام مؤمنان. اخلاف او گواهی دهند که او از سلاله رسول‌خدا صلی الله علیه و اله است و طریق روشنش، مقام تقرب و نزدیکی‌اش به خدا را ثابت می‌کند و پینه‌های پیشانی‌اش بسیاری نماز و شب زنده داری‌اش را مسجل می‌سازد و روی گردانی‌اش از دنیا بیانگر زهد اوست. [4] .