شخص بد زبان

یکی از پسر عموهای حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام بنام حسن بن حسن خدمت حضرت رسید و به آن بزرگوار ناسزا گفت، ولی آن حضرت در جوابش چیزی نفرمود.
موقعی که آن شخص رفت، حضرت سجاد علیه‌السلام متوجه اهل مجلس شده و فرمود: شنیدید که این مرد به من چه گفت: اکنون دوست دارم تا با هم نزد او رویم و جواب ناسزاهای او را بگویم! حضار مجلس گفتند: مانعی ندارد. ما هم مایل بودیم که شما جواب او را می‌دادید.
حضرت نعلین‌های خود را پوشید و حرکت کرد. پس از حرکت این آیه شریفه را تلاوت می‌فرمود: «والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین». [1] .
راوی می‌گوید: وقتی که آن حضرت این آیه را تلاوت فرمود، ما فهمیدیم که آن بزرگوار، او را تنبیه نخواهد کرد. همین که نزدیک منزل آن مرد رسیدیم، امام وی را صدا زد و فرمود: بگوئید که علی بن الحسین آمده وقتی که آن شخص دریافت که حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام آمده، گمان کرد که آن بزرگوار، درصدد انتقام است؛ لذا خود را برای دفاع آماده نمود.
موقعی که چشم امام به وی افتاد، فرمود: ای برادر! تو نزد من آمدی و چنین و چنان گفتی. اگر آن سخنانی را که گفتی درباره‌ی من صدق کند، از خدا می‌خواهم که مرا بیامرزد و اگر آنچه که به من نسبت دادی، در وجود من نباشد، خدا تو را بیامرزد.
راوی می‌گوید: همین که آن شخص، این سخنان را از امام زین‌العابدین علیه‌السلام شنید گریه کنان گفت: به خدا دیگر حرف زشت نمی‌زنم. دیدگان آن بزرگوار را بوسید و گفت: آنچه که من درباره‌ی شما گفتم، در وجود تو نیست بلکه من خودم به گفته‌هایم سزاوارترم. [2] .
حضرت سجاد زین‌العابدین
حجت بر حق امام چهارمین
ریزه خوار سفره‌اش جن و ملک
بر کف مشکل گشایش نه فلک
بهترین خلق خدا در روزگار
از رخش آیات رحمت آشکار
سجده او افتخار انبیا است
زهد او زینت فزای اتقیا است
در صداقت نیست کسی همتای او
بوسه گردون میزند بر پای او [3] .