سعید بن جبیر

مرحوم مجلسی می‌نویسد، سعید بن جبیر به امامت زین‌العابدین اعتقاد داشت و ثنای آن جناب بسیار می‌گفت بدین سبب حجاج بن یوسف او را شهید کرد.
چون سعید را نزد آن ملعون بردند گفت توئی شقی بن کسیر؟
سعید گفت مادرم نام مرا بهتر از تو می‌دانست و او مرا سعید بن جبیر نام نهاده است حجاج گفت در شأن ابوبکر و عمر چه می‌گوئی آیا آنها را در بهشت می‌دانی یا در جهنم؟ سعید گفت اگر داخل بهشت و دوزخ شوم و اهل آنها را ببینم آن وقت می‌دانم که در بهشت‌اند یا در دوزخ!
حجاج گفت در حق خلفای دیگر چه می‌گوئی؟
سعید گفت مرا به آنان وکیل نکرده‌اند!
حجاج گفت کدام یک را بیشتر دوست داری؟
سعید گفت هر کدام که در نزد خالق من پسندیده‌تراند.
حجاج گفت کدام یک نزد خالق تو پسندیده‌تر است؟
سعید گفت این علم نزد کسی است که آشکار و نهان آنها را می‌داند.
حجاج گفت نمی‌خواهی به من راست بگوئی؟
سعید گفت نمی‌خواهم به تو دروغ بگویم، آنگاه حجاج دستور قتل او را داد [1] .
چون خواستند سعید را به قتل رسانند رو به قبله نمود و این آیه را تلاوت نمود:
انی وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض [2] .
حجاج گفت رویش را از قبله بگردانید چون روی سعید را از قبله برگردانیدند گفت:
فاینما تولوا فثم وجه الله [3] .
حجاج گفت رویش را به خاک افکنید سعید در آن حال گفت:
و منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارة اخری.
آنگاه سر سعید را از بدنش جدا کردند.