هنگامی مشاهده شخصی بر گناه

عنوان دعا چنین است:
و کان من دعائه علیه‌السلام اذا ابتلی او رای مبتلی بفضیحه بذنب، از دعاهای امام (ع) است هنگامی که گرفتار می‌شد یا شخص گرفتار شده به گناهی را می‌دید.
محتوای دعا
دعا اینگونه آغاز می‌شود: اللهم لک الحمد علی سترک بعد علمک، و معافاتک بعد خبرک، خدایا تو را سپاس بر پوشاندنت (گناهان را) پس از علمت، و بر عافیت بخشیدنت (از گرفتاریها) پس از آگاهیت. سپس به لطف خداوند در پوشاندن گناهان اشاره فرموده و به ما می‌آموزد که بر این نعمت بزرگ خداوند را شکرگزار باشیم.
امام (ع) در فراز دیگر دعا به ما می‌آموزد که درخواستهایی را از خداوند داشته باشیم، که عبارتند از:
1- فاجعل ما سترت من العوره، و اخفیت من الدخیله، و اعظا لنا، خدایا آنچه از عیبهای ما که مستور کردی و نواقصی که مخفی نمودی آن را واعظ ما قرار بده.
2- و قرب الوقت فیه، و زمان سعی و کوشش برای توبه را نزدیک گردان.
3- و لا تسمنا الغفله عنک، و ما را از یاد خود به دست غفلت مسپار (ما را به خودمان وامگذار تا به امور دنیوی پرداخته و از یاد تو و شوق دیدار تو غافل شویم).
و در فراز آخر دعا بر محمد (ص) و عترت پاکش درود فرستاده و به ما می‌آموزد که از خداوند بخواهیم ما را مطیع و فرمانبردار آنان (چنانکه خداوند فرموده) قرار دهد.
و اجعلنا لهم سامعین و مطیعین کما امرت، و چنانکه امر فرمودی ما را در برابر آنان، شنوندگان (سخنانشان) و فرمانبردار (دستوراتشان) گردان.