حکم بیماری که در حین درمان مرد

کلینی با سند خود از حمدان بن اسحاق نقل می‌کند که گفت:
پسری داشتم که سنگ مثانه می‌گرفت، به من گفتند: درمانی ندارد مگر آن که قطعش کنی، و من آن را بریدم، و او مرد، شیعیان گفتند، تو در خون فرزندت شریکی، من آن را به امام هادی نوشتم، و امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: ای احمد! تو در کاری که کرده‌ای مقصر نیستی، زیرا تو قصد درمان او کردی، و اجل او در کار تو بود.
و روی أیضا:
عن محمد بن یحیی، عن علی بن ابراهیم الجعفری، عن حمدان بن اسحاق، قال: کان لی ابن، و کان تصیبه الحصاة، فقیل لی: لیس له علاج الا أن تبطه، فبططته فمات، فقالت الشیعة: شرکت فی دم ابنک. قال: فکتبت الی أبی‌الحسن العسکری علیه‌السلام. فوقع علیه‌السلام: یا أحمد! لیس علیک فیما فعلت شی‌ء، انما التمست الدواء، و کان أجله فیما فعلت [1] .