حد زناکار غیر مسلمان‌

کلینی با سند خود از جعفر بن رزق الله نقل می‌کند که گفت:
یک مرد نصرانی را نزد متوکل آوردند که با زنی مسلمان زنا کرده بود، متوکل خواست، حد بر او جاری کند که اسلام آورد، یحیی بن اکثم گفت: ایمان او، شرک و گناهش را از بین برد، یکی دیگر گفت: سه حد زده می‌شود، و سومی گفت: با آن چنین و چنان می‌شود.
متوکل دستور داد تا نامه‌ای به امام هادی علیه‌السلام بنویسند، و از او بپرسند، امام علیه‌السلام چون نامه را خواند، در پاسخ نوشت:
او را می‌زنند تا بمیرد. یحیی بن اکثم و فقهاء دیگر سامرا قبول نکردند، و گفتند: ای امیر! دلیل حکم را بپرس، زیرا قرآن و سنت چنین حکمی ندارد. متوکل به امام علیه‌السلام نوشت: فقهای مسلمین حکم شما را قبول ندارند، و می‌گویند: سنت و قرآن چنین حکمی ندارد، حال بگو به چه دلیل گفتی: او را بزنند تا بمیرد؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: بنام خداوند بخشنده مهربان، «پس چون سختی کیفر ما را دیدند گفتند: فقط به خدا ایمان آوردیم، و بدانچه با او شریک می‌گردانیدیم کافریم، ولی هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برای آن‌ها سودی نداد، سنت خداست که از [دیرباز] درباره بندگانش چنین جاری شده، و آنجاست که کافران زیان کرده‌اند». و متوکل [پذیرفت، و] دستور داد تا حد را بر او جاری کنند.
روی الکلینی:
عن محمد بن یحیی، عن محمد بن أحمد، عن جعفر بن رزق الله، أو رجل، عن جعفر بن رزق الله، قال: قدم الی المتوکل رجل نصرانی فجر بامرأة مسلمة، فأراد أن یقیم علیه الحد فأسلم، فقال یحیی بن أکثم: قد هدم ایمانه شرکه و فعله، و قال بعضهم: یضرب ثلاثة حدود، و قال بعضهم: یفعل به کذا و کذا.
فأمر المتوکل بالکتاب الی أبی‌الحسن الثالث علیه‌السلام و سؤاله عن ذلک، فلما قرأ الکتاب کتب: یضرب حتی یموت.
فأنکر یحیی بن أکثم و أنکر فقهاء العسکر ذلک، و قالوا: یا أمیرالمؤمنین! سل عن هذا، فانه شی‌ء لم ینطق به کتاب، و لم تجی به سنة، فکتب الیه: أن فقهاء المسلمین قد أنکروا هذا، و قالوا: لم یجی به سنة، و لم ینطق به کتاب، فبین لنا لم أوجبت علیه الضرب حتی یموت؟
فکتب: بسم الله الرحمن الرحیم (فلما رأوا بأسنا قالوا آمنا بالله وحده و کفرنا بما کنا به مشرکین - فلم یک ینفعهم ایمانهم لما رأوا بأسنا سنت الله التی قد خلت فی عباده و خسر هنالک الکافرون) [1] .
قال: فأمر به المتوکل، فضرب حتی مات [2] .