حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: «خداوند، مخلوقی خلق نکرده که بیشتر از ملائکه باشد، و به درستی که هر روزی هفتاد هزار ملک نازل می‌شوند و به بیت المعمور می آیند و طواف می کنند، و چون از طواف فارغ شوند به طواف کعبه می‌روند و چون از طواف کعبه، فارغ شوند به سوی قبر پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم می روند و بر آن حضرت هم سلام می کنند؛ پس از آن به سوی قبر امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌روند و بر آن حضرت هم سلام می کنند، بعد نزد قبر امام حسین علیه‌السلام هم می‌روند و سلام می‌کنند و به آسمان می‌روند، هر روز تا قیامت، ملائکه نازل می‌شوند».
سپس فرمود: «هر که امیرالمؤمنین علیه‌السلام را زیارت کند و عارف به حق آن حضرت باشد؛ یعنی آن جناب را امام واجب الاطاعه و خلیفه بلافصل داند و از روی تجبر و تکبر به زیارت نیامده باشد، حق تعالی از برای او اجر صد هزار شهید را بنویسد و گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد، و در قیامت، او را از جمله ایمنان از سختیهای آن روز مبعوث گرداند و بر او حساب را آسان گرداند؛ و چون از زیارت برگردد، ملائکه او را بدرقه نمایند تا به خانه برگردد و اگر بیمار شود، به عیادت او بیایند و اگر بمیرد، متابعت جنازه او را بکنند تا قبرش و از برای او طلب آمرزش نمایند.»
و امام صادق علیه‌السلام فرمود: «هر که پیاده به زیارت امیرالمؤمنین علیه‌السلام برود، خداوند به هرگامی ثواب یک حج و یک عمره برای او بنویسد و اگر پیاده برگردد به هرگامی ثواب دو حج و دو عمره از برای او بنویسد.»
و در جای دیگر امام صادق علیه‌السلام فرمود: «ای پسر مارد! هر که جدم، امیرالمؤمنین علیه‌السلام را زیارت کند و به حق او آگاه باشد، خداوند از برای او به عدد هرگامی، حج مقبول و عمره پسندیده بنویسد؛ ای پسر مارد! و اللّه نمی‌خورد آتش جهنم قدمی را که غبار آلود شود در زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، خواه پیاده رود و خواه سواره؛ ای پسر مارد! این حدیث را با آب طلا بنویس.»
و حضرتش فرمود: «دردناکی پناه به قبر آن حضرت نمی‌برد مگر آنکه حق تعالی او را شفا کرامت فرماید». [1] .