هنگامی که سعد بن عباده دید مردم با ابوبکر بیعت می‌کنند، بانگ برداشت:ای مردم! من در صدد تحصیل زمامداری برنیامدم مگر وقتی که دیدم شما آن را از علی دریغ کرده اید. اما این (اعلان می کنم) تا او بیعت نکند من با هیچ کس بیعت نخواهم کرد. و شاید اگر او هم بیعت کند، من چنین نکنم.
سپس بر مرکب خود سوار شد و به سرزمین حوران رفت و بی آنکه بیعت کند همانجا در سرایی به سر برد و به گونه ای مرموز کشته شد. [1] .
فروة بن عمر انصاری که رسول خدا(ص) را (در جنگها) با دو اسب یاری می‌کرد و از درآمد انبوه باغهای خود که هزار (اصله درخت) بود، خرما می‌خرید و به مسکینان تصدیق می‌کرد؛ برخاست و گفت: ای گروه قریش! آیا در میان خود کسی را سراغ دارید که همچون علی شایستگی و لیاقت خلافت را داشته باشد؟
قیس، به سخن آمد و در پاسخ او گفت: نه، در میان ما کسی نیست که آنچه علی داراست، واجد باشد. دگر باره پرسید: آیا ویژگیهایی در شخص علی می‌بینید که در دیگری نباشد؟ گفت: آری. آنگاه فروة گفت: پس چه چیز شما را از یاری و انتخاب وی بازداشته است؟!
قیس پاسخ داد: اجتماع مردم بر پذیرش ابوبکر!
فروة گفت: به خدا سوگند که مطابق خوی و شیوه خود عمل کردید و سنت و سیره پیامبر خود را رها نمودید؛ اگر امر ولایت را در دودمان پیامبر خود قرار داده بودید، از زمین و آسمان، نعمت و برکت شما را فرا می‌گرفت.
قال علی (ع):... و لقد کان سعد (بن عبادة) لما رای الناس یبایعون ابابکر نادی:
ایها الناس انی و الله ما اردتها (الولایه) حتی رایتکم تصرفونها عن علی و لا ابایعکم حتی یبایع علی و لعلی لاافعل و ان بایع. ثم رکب دابته و اتی (حوران) و اقام فی خان حتی هلک و لم یبایع.
و قام فروة بن عمر الانصاری و کان یقود مع رسول الله (ص) فرسین و یصرع [2] الفا و یشتری تمرا فیتصدق به علی المساکین فنادی: یا معشر قریش! اخبرونی هل فیکم رجل تحل له الخلافه و فیه ما فی علی؟ فقال قیس بن مخرمه الزهری: لیس فینامن فیه ما فی علی. فقال له: صدقت فهل فی علی ما لیس فی احد منکم؟ قال: نعم. قال: فما یصدکم عنه؟ قال: اجتماع الناس علی ابی بکر. قال: اما والله ائن اصبتم سنتکم لقد اخطاتم سنع نبیکم و لو جعلتموها فی اهل بیت نبیکم لاکلتم من فوقکم ومن تحت ارجلکم.... [3] .