در یکی از روزهای نبرد درصفّین که سواره نظام حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام باسواره نظام معاویه، درگیری سختی پیدا کردند، سپاه معاویه به دلیل پیشروی سپاه امام علی علیه السلام در قلب لشگر شامیان، آنها را محاصره کرده، به تدریج حلقه محاصره تنگ‌ترمی‌شد و حدود هزار نفر از سواره نظام به گونه‌ای محاصره شدند که دیده نمی‌شدند.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام دست به تاکتیک نظامی جالبی‌زد، با صدای بلند فرمود:
أَلا رَجُلٌ یشْری نَفْسَهُ للَّهِِ وَ یبیعُ دُنْیاهُ بِآخِرَتِهِ؟
(آیا مردی نیست که جان خود را به خدا بفروشد، و آخرت را با دنیا بخرد؟)
عبداللَّه بن حارث جعفی، در حالی که بر اسبی شبرنگ، سوار بود، و غرق در آهن بود که تنها دیدگان، او را می‌دیدند، نزد امام آمد و گفت:
من آمده‌ام هر فرمانی بدهی اجراء کنم.
امام علی علیه السلام او را دعا کرد و تاکتیک نظامی خود را برای شکستن محاصره بیان داشت که:
تو بر سپاه شام حمله کن و خود رابه یاران ما برسان و به آنها بگو، شما از آن سو تکبیر بگوئید و ما از این سو، شما از آن سو حمله کنید، و ما از این سو، بگونه‌ای که یکی از جوانب حلقه محاصره دشمن از دو سو تحت فشار قرار گیرد، تا دَرهم شکسته شود.
عبداللَّه بن حارث جُعفی حمله کرد و خود را به یاران رساند و نقشه حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام عملی شد.
آنگاه امام علی علیه السلام با یاران خود با فریادهای اللَّه اکبر حمله را آغاز کردند
و حلقه محاصره را شکستند
و لشگریان سواره نظام با پیروزی بازگشتند
و شامیان با دادن 700 کشته عقب نشینی کردند.
سپس امام علی علیه السلام در میان اصحاب خود فرمود:
امروز چه کسی از همه غنی تر است؟
گفتند: شما یاامیرالمؤمنین!
حضرت فرمود:
نه، بلکه عبداللَّه بن حارث جُعفی از همه غنی‌تر است. [1] .