اندرزهای نظامی امام علی (ع) با وجود گذشت سالهای طولانی ارزش نظامی خود را از دست نداده است.
مولا در پندنامه‌ی خود به دو تن از فرماندهان سپاه «زیاد بن نصر» و «شریح بن هانی» که آنان را به فرماندهی شش هزار سرباز گماشته بود، چنین می‌گوید:
... و اعلما ان مقدمه القوم عیونهم، و عیون المقدمه طلائعهم، فایا کما ان تساما عن توجیه الطلائع، و لا تسیرا بالکتائب الا بتعبئه و حذر. فاذا نزلتم للتوقف فی منطقه ما، یکن ذلک حصنا حصینا،...
«1- و بدانید که مقدمه‌ی سپاه چشم و گوش لشکر است و چشم و گوش مقدمه و پیشقراولان، گروه شناسایی است، و مبادا که از گسیل گروه شناسایی غفلت کنید.
2- لشکریان را بدون آمادگی و هشیاری کامل پیش نبرید.
3- اگر در جایگاهی توقف کردید، در پناهگاهی امن و بی‌خطر اردو بزنید.
4- به هنگام شب نیزه‌ها را در پیرامون قرارگاه بچینید، و در طول اقامت به غفلت و تن‌آسایی فرونروید، ارتش خود را خود پاسداری کنید.
5- هرگز نخوابید، مگر سبک یا نوبت به نوبت.
6- هر روز مرا از حال خود با خبر کنید، و من- به خواست خدا- شتابان در پیش شما روانم، و تا زمانی که به نزد شما نیامده‌ام پیکار نکنید، مگر آنکه نبرد از سوی آنان درگیرد، یا- به یاری خدا- فرمان مرا دریافت دارید.
7- در پیکارتان با هم دوست باشید، و شتاب مورزید، مگر آنکه پس از اتمام حجت با آنان فرصت مناسبی بدست آورید.» [1] .