حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در حکمت 193 به شناخت روان و راه درمان و بکارگیری آن فرمود:
إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَإِقْبَالاً وَإِدْبَاراً، فَأْتُوهَا مِنْ قِبَلِ شَهْوَتِهَا وَإِقْبَالِهَا، فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُکْرِهَ عَمِی. [1] .