حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بگونه های مختلفی تبلیغ و امر به معروف می‌فرمود.
گاهی بالای منبر می‌رفت و خطابه ایراد می‌کرد،
و زمانی بر روی تپّه‌ای می‌ایستاد و مردم را نصیحت می‌فرمود،
یا بر روی سنگ بزرگی می‌ایستاد و سخنرانی می‌کرد.
و برخی از روزها سوار براسب درمیان بازار می‌رفت و تبلیغ می‌کرد.
و برای میهمانانش می‌ایستاد و صحبت می‌کرد،
یا پس از اتمام غذا، تکیه بر بالش می‌داد و صحبت می‌فرمود،
که ده‌ها سخنرانی و خطبه از آن حضرت باقی مانده است،
گرچه سید رضی‌قدس سره توانسته است 241 سخنرانی آن حضرت را جمع‌آوری کند،
امّا مسعودی مورّخ معروف که صد سال قبل از سید رضی می‌زیست، نوشته است:
«مردم زمان ما بیش از چهارصد و هشتاد و اندی از خطبه‌های امام را حفظ دارند و از آن استفاده می‌کنند.» [1] .
و گاهی به امام حسن علیه السلام یا امام‌حسین علیه السلام دستور می‌داد که تبلیغ کنند.
و یا دستور می‌داد که سخنان و اندرزهای حضرت را بنویسند و در میان مردم بخوانند. [2] .
انگیزه امام علی علیه السلام در اکثر سخنرانی‌ها «امر به معروف» و «نهی از منکر» بود که مردم را به سوی نظارت و وحدت و همدلی فرامی‌خواند.