یکی از مظاهر تجمّل و زیبائی، رنگ کردن مو است، با خضاب کردن بوسیله حناء یا گیاهان، رنگ سفیدِ مو را تغییر می‌دادند، که از نظر تجمّل و زیبائی و حتّی سیاسی، مهمّ بود.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم دستور داد که:
غَیِّرُوا الشِّیب
«پیری را تغییر دهید»
که هم از نظر سیاسی و موضع گیری در برابر دشمن مهم می‌نمود، و هم از نظر تجمّل و زیبائی مؤثر بود.
رنگ کردن مو در جلب رضایت همسران، نقش دارد.
همانگونه که مرد از زن، انتظار تمیزی و پاکیزگی دارد، زن هم از مرد انتظار زیبائی و تجمّل خواهد داشت.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام موها را رنگ می‌کرد.
امّا چند هفته‌ای که موهای مبارک را رنگ نکرد، مورد اعتراض اصحاب قرار گرفت:
لَوْ غُیِّرَتْ شَیْبُکَ یَا اَمیرُالْمُؤْمِنینْ علیه السلام
(بهتر بود که موها را رنگ می‌کردی)
حضرت پاسخ داد:
الْخِضابُ زینَةٌ وَ نَحْنُ قَوْمٌ فی مُصیبَةٍ
(خضاب و رنگ کردن مو زینت است، امّا ما در مصیبت پیامبریم.) [1] .