زمخشری در تفسیر کشاف و فخررازی در تفسیر کبیر و در سایر کتابها چون تفسیر روح البیان و تفسیر ثعلبی و غیره نقل کرده‌اند که از پیغمبر اکرم (ص) سؤال کردند ذوی القربی چه کسانی هستند.
فرمود: علی(ع) و فاطمه و حسن و حسین (علی(ع)هم‌السلام)
فخر رازی می‌نویسد مورد اتفاق همه اصحاب است که پیغمبر ایشانرا ذوی القربی معرفی نموده یعنی همان کسانی که دوستیشان مزد رسالت است. ایشانند اولیای خداوند و معدنهای علم و محل هبوط ملائکه، خداوند آنانرا برگزید و دوستیشان را واجب فرموده. در جلد نهم بحارالانوار باب فی ان حب علی(ع) ایمان و بغضه کفر. روایات مفصلی در حدود پنجاه برگ ذکر کرده با اسنادی که از طریق عامه رسیده از رسول خدا (ص) که فرمود دوستی علی(ع)ایمان و دشمنیش کفر است. یا علی(ع) دوست نمی‌دارد ترا جز مؤمن و دشمن نمی‌دارد تو را جز کافر یا منافق این قسم روایات را بیشتر از طریق عامه نقل نموده است.
بیشتر فرقه‌های اسلامی ذکر آل محمد (ص) را در صلوات تشهد، لازم می‌دانند مخصوصا فتوای شافعی بر اینست که اگر کسی عمدا صلوات بر آل را در تشهد نماز ترک کند نمازش باطل است.
مالکی‌ها قائل باستحباب شده‌اند. غرض آنستکه آل محمد با محمدند (ص) و میان ایشان با پیغمبر جدائی نیست. حتی نهی شده که در صلوات علی(ع) فاصله بیفتد اللهم صلی علی(ع) محمد و علی(ع) آل محمد بلکه بگویند اللهم صلی علی(ع) محمد و آل محمد. بلی منظور دوستی محمد و آل (ص) بود که باید در دل جای بگیرد آثار عظیم محبت اهلبیت (ع) عرض شد وقتی است که دوستی در دل جایگزین شود جوری شود که کم نشود و از بین نرود تا انشاءالله همراه خود بگور ببریم.
اگر در دل حب و ملک و زن و طلا و ریاست، جاه و شهرت و دیگر محبتهای جزئی باشد دیگر کجا جائی برای دوستی علی(ع)می‌ماند این دل خراب شده دیگر کجا جای مهمان عزیز است.
داخل حصن علی(ع) هستند چون عشّاق او
لذّت جنّت برد از شوق او، مشتاق او
مهر او، مهر خدا و قهر او، قهر خداست
طعم نار دوزخ‌اند ضربت شلاّق او
ذات حق لولا علی(ع) در خلقت لولا که گفت
یا که نفس مصطفی شد، بهترین مصداق او
حامی دین محمّد هادی امّت علی(ع) است
تالی خلق عظیم احمدی اخلاق او
آسمان نفس طاها بسکه باشد بی‌کران
می‌کند شمس نبوت، جلوه در آفاق او
منبع : کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار