هنگامی که رسول خدا(ص) از مکه به مدینه مهاجرت کرد، ساکنان آن شهر از خشکسالی و بی آبی در رنج بودند.
روز جمعه‌ای بود که مردم مدینه نزد پیامبر خدا(ص) گرد آمدند و گفتند:
ای فرستاده خدا! (مدتی است که) باران بر کشتزارهای ما نباریده و درختان ما در اثر خشکی و تشنگی به زردی نشسته اند و برگهای آنها پی در پی فرو می‌ریزند (و از نشاط و طراوت افتاده اند. چه خوب بود دعایی در حق ما می‌کردید.
رسول خدا(ص) دستهای مبارک خود را به سوی آسمان گشود چندانکه سفیدی زیر بغل او نمایان شد در آن هنگام آسمان صاف بود و هیچ ابری در آن دیده نمی‌شد اما هنوز دعای آن حضرت به پایان نرسیده و از جای خود حرکت نکرده بود که آثار اجابت دعا ظاهر گشت (و ابرهای پربار، بر فراز آسمان شهر پدیدار گردید) و چنان باران گرفت که حتی جوانان تنومند و مغرور را هم، در بازگشت به سوی منازل خود به زحمت انداخت. بارش د باران، آن هم یک هفته متوالی سیلی مهیب به دنبال آورد (که سبب ویرانی و خسارت گشت).
روز جمعه بعد باز مردم مدینه نزد رسول خدا(ص) آمدند و گفتند:
ای فرستاده خدا! بسیاری از خانه‌ها در محاصره سیل قرار گرفته، و دیوار بخشی از آنها فرو ریخته است. چهارپایان ما از حرکت باز ایستاده اند (امکان رفت و آمد از ما سلب گشته است...).
رسول خدا تبسمی کرد و فرمود:
همین است توان و ظرفیت فرزند آدم، او چه زود رنجش پیدا می‌کند!.
آنگاه دست به نیایش برداشت و گفت :
پروردگارا! باران پیرامون ما ببارد نه بر سر و کاشانه ما.
خدایا! قطرات بارانت را بر عمق ریشه گیاهان و مراتع هدایت و جاری گردان.یک بار دیگر، مردم به برکت دعای پیامبر شاهد کرامت و بزرگواری آن حضرت گشتند و همگان دیدند که چگونه بارش به اطراف و نواحی شهر مدینه محصور گشت و حتی یک قطره هم از آن همه باران به داخل شهر راه نیافت.
قال علی (ع):... انه لماهاجر الی المدینه اتاه اهلها فی یوم جمعه فقالوا له: یا رسول الله (ص) احتبس القطر و اصفر العود و تهافت الورق فرفع یده المبارکه حتی رئی بیاض ابطیه و ماتری فی السما سحابه.
فما برح حتی سقاهم الله حتی ان الشاب المعجب بشبابه، لتهمه نفسه فی الرجوع الی منزله، فما یقدر من شده السیل.
فدام اسبوعا فاتوه فی الجمعه الثانیه فقالوا: یا رسول الله (ص)! لقد تهدمت الجدر و اجتبس الرکبت و السفر.
فضحک علیه الصلاه والسلام و قال: هذه سرعه ملاله ابن آدم.
ثم قال: اللهم حوالینا و لاعلینا، اللهم فی اصول الشیح و مراتع البقع؟فرئی حوالی المدینه الوطر یقطر قطرا و ما یقع فی المدینه قطره لکرامته علی الله عزوجل. [1] .