نام کتاب : دانشنامه امام علی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 778
درمان گناه
کمیل یکی از یاران مخلص امیرالمؤمنین است، میگوید: از امیرالمؤمنین (ع) پرسیدم، انسان گاهی گرفتار گناه میشود و به دنبال آن از خدا آمرزش میخواهد، حد آمرزش خواستن چیست؟ فرمود: حد آن توبه کردن است. کمیل: همین مقدار؟ امام علیهالسلام نه! کمیل: پس چگونه است؟ امام: هرگاه بنده گناه کرد، با حرکت دادن بگوید استغفرالله. کمیل: منظور از حرکت دادن چیست؟ امام: حرکت دادن دو لب و زبان، به شرط این که دنبال آن حقیقت نیز باشد. کمیل: حقیقت چیست؟ امام: دل او پاک باشد و در باطن تصمیم بگیرد و به گناهی که از آن استغفار کرده باز نگردد. کمیل: اگر این کارها را انجام دادم از استغفار کنندگان هستم؟ امام: نه! کمیل چرا؟ امام: برای این که تو هنوز به اصل آن نرسیدهای. کمیل: پس اصل و ریشه استغفار چیست؟ امام: انجام دادن توبه از گناهی که از آن استغفار کردی و ترک گناه. این مرحله، اولین درجه عبادت کنندگان است. به عبارت دیگر، استغفار اسمی است که شش معنی دارد؛ 1- پشیمانی از گذشته. 2- تصمیم بر بازنگشتن بدان گناه به هیچ وجه. (تصمیم بر این که گناهان گذشته را هیچ وقت تکرار نکنی). 3- پرداخت حق همه انسانها که به او بدهکاری. 4- ادای حق خداوند در تمام واجبات. 5-
از بین بردن (آب کردن) هرگونه گوشتی که از حرام بر بدنت روییده است، به
طوری که پوستت به استخوان بچسبد سپس گوشت تازه میان آنها بروید. 6- به تنت بچشانی رنج طاعت را، چنانچه به او چشانیدهای لذت گناه را. در این صورت توبه حقیقی تحقق یافته و انسان از توبه کنندگان به شمار میرود. [1] .
پی نوشت ها: (1) بحار: ج 6 ص_27 داستانهای بحارالأنوار، ج 3 ص59.
نام کتاب : دانشنامه امام علی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 778