رسول خدا (ص) فرمود:
اگر تمام خلق بر دوستی علی(ع)جمع می‌شدند (و با دوستی علی(ع)از دنیا می‌رفتند) خداوند دوزخ را نمی‌آفرید. آری جهنم برای دشمنان علی(ع)است.
می‌پرسید پس دوستان آقا علی(ع)که با گناه از دنیا رفته‌اند چه می‌شود؟
پاسخش آنستکه اولا دوستان آقا علی(ع)با توبه می‌میرند و خود حب علی(ع)موجب با توبه رفتن از این عالم است و ثانیا اگر بر فرض آلوده از اینجا رفت در برزخ پاک می‌شود.
روایت مشهور نبوی (ص) را شنیده‌اید که دوستی علی(ع)حسنه‌ای است که با آن هیچ گناهی ضرر نمی‌زند و دشمنی علی(ع)گناهی است که هیچ حسنه‌ای با آن سودمند نمی‌باشد.
البته وجوه متعددی در معنی آن حدیث شریف است که محقق قمی در جامع الشتات نقل کرده است هر که خواست مراجعه کند.
دوستی علی(ع)نعمتی است که در هر دلی باشد گناه با آن دوستی ضرر نمی‌زند و دشمنی آقا علی(ع)بلا و مصیبتی است که هر چه هم حسنه از صاحبش سر بزند بکارش نمی‌خورد.
دوستی علی(ع)موجب پاکی از گناهان می‌شود، اگر گناهانش هم زیاد باشد در برزخ مقداری از محبوب محجوب می‌ماند. تا گناهانش چقدر باشد. اگر بر فرض به قیامت کشید و به جهنم رفت، بالاخره دست علی(ع)او را می‌گیرد و بیرونش می‌آورد.
محقق قمی می‌فرماید: خلود در جهنم یعنی همیشه در آتش ماندن، برای غیر دوستان علی(ع)است و شاید معنی حدیث هم همین باشد که با دوستی علی(ع)هیچ گناهی او را همیشه در جهنم نگه نمی‌دارد، ضرری که موجب خلود در آتش باشد ندارد هر چند بعد از سیصد هزار سال عذاب باشد.
مرا بدل بخدا جز ولای حیدر نیست
کسی بغیر علی(ع) وارث پیمبر نیست
سوای حُبّ محمد ورای مهر علی(ع)
مرا هوی و هوس هیچ در دل و سر نیست
ز مصطفی که بود تاج تارک لولاک
چو بگذریم، کسی با علی(ع) برابر نیست
علی(ع) است سلسله جنبان عالم امکان
بجز علی(ع) به محمد (ص) کسی برادر نیست
علی(ع) است شاه ولایت، علی(ع) است شیر خدا
گواه رفعت شانش از این دو برتر نیست
زبان ناطقه لال است در مدیح علی(ع)
هزار مرتبه گویم اگر مکرّر نیست
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار