پس از ماجرای دردناک کودتای سران سقیفه و رُخ نشان دادن دردها و مصیبت‌ها، و انزوای مظلومانه امامت، یکی از روش‌های مبارزاتی حضرت زهراعلیها السلام، مبارزه منفی بود که وصیت فرمود:
«قبر آن بزرگ بانوی جهانیان مخفی باشد.»
که از آن پس تا روز قیامت علامت سئوالی به درازای تاریخ در برابر ستمگران قرار گرفت که:
«چرا قبر فاطمه علیها السلام مخفی است ؟؟ ! !»
سران سقیفه پس از دفن مخفیانه حضرت زهراعلیها السلام، و پنهان ماندن قبر، به عمق شکست خود پِی برده، تلاشِ همه جانبه‌ای را آغاز کردند تا قبر حضرت زهرا علیها السلام را کشف کنند.
امام علی علیه السلام مسائل امنیتی را دقیقاً رعایت کرده بود و در چند نقطه، قبر نمائی درست کرد که یکی از آن مکان‌ها قبرستان بقیع بود.
فردای آن روز تمام عوامل حکومت خلیفه اوّل به سرکردگی خلیفه دوم، تلاش گسترده‌ای را آغاز کردند و خواستند قبرهای تازه قبرستان بقیع را نبش قبر کنند، که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام لباس مخصوص عملیات رزمی را پوشید و دستمال مخصوص را برپیشانی مبارک بست و در بقیع نشست و فرمود:
(اگر سَرِ یک کُلَنگ بر زمین بقیع اصابت کند، فردی از شما را زنده نمی‌گذارم، اگر من در مسئله امامت صبر کردم برای حفظ اسلام بود، امّا مسئله قبر فاطمه‌علیها السلام، یک مسئله خصوصی و خانوادگی است که دیگر صبر نخواهم کرد.) [1] .