سوید بن غفله گفت:
در کوفه به حضور علی علیه السلام رسیدم، در حالی که قرص نان جوینی با کاسه‌ای از شیر جلوی ایشان بود.
آن قرص نان خشک را ریز کرد و در شیر ریخت.
به کنیز آن حضرت که نامش فضّه بود.
گفتم:
آیا در حقّ این پیرمرد رحم نمی‌کنید، چرا سبوس جو را نمی‌گیرید؟
آن کنیز گفت:
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام با ما عهد کرده که سبوس غذای او را هرگز جدا نکنیم.
امام علی علیه السلام رو به من کرد و فرمود:
ای پسر غفله! با او چه می‌گوئی؟.
مطلب را با آن حضرت در میان گذاشتم و اضافه کردم:
یا امیرالمؤمنین‌علیه السلام، با خودتان مدارا کنید.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام با من چنین فرمود:
وای بر تو ای سوید، رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و خاندان او از نان گندم سه روز پیاپی سیر نشدند تا به لقاءاللَّه پیوستند و هرگز خورشت برای آنها فراهم نشد. [1] .