ثابت بن افلج گوید: در دل شبی اسب خود را گم کردم (وقتی ناامید شدم) خدمت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام آمدم، چون به در خانه حضرت رسیدم، قنبر غلام حضرت بیرون آمد و به من گفت: ای پسر افلج برو اسب خود را از عوف بن طلحه سعدی تحویل بگیر! [1] .