امیرالمؤمنین علیه‌السّلام پس از اینکه چرا عمر مرا در شوری قرار داد؟ اگر برای کاری غیر از خلافت بود پس عثمان خلیفه نیست و اگر برای خلافت بود، پس مرا لایق خلافت می‌دانست، با این حال چگونه روایت کردند که پیامبر صلی الله علیه و آله اهل بیت خود را از خلافت خارج نموده و آنها را از آن بی‌بهره کرده است؟ آنگاه به عبداللّه پسر عمر فرمود: تو را به خدا قسم می‌دهم بگو پدرت زمانی که می‌خواست از دنیا برود چه گفت: عبداللّه گفت: چون مرا قسم دادی می‌گویم، پدرم گفت: اگر مردم از اصلع قریش (اصلع کسی است که جلو سر او مو ندارد و از صفات حمیده مردان و منظور امیرالمؤمنین است) پیروی کنند، آنها را به راه روشن هدایت می‌کند و کتاب خدا و سنت پیامبر را پیاده خواهد کرد.
حضرت فرمود: ای پسر عمر تو چه گفتی؟ او گوید من به پدرم گفتم: ای پدر چه مانعی دارد که او را جانشین خود کنی؟ و سپس عبدالله ساکت شد و ادامه نداد.
حضرت فرمود: عمر چه جوابی داد؟ عبدالله گفت: جوابی داد که من پنهان می‌کنم!حضرت علی علیه‌السّلام فرمود: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یک بار در حیات خود مرا از این جریان آگاه کرد و یک بار دیگر نیز در خواب همان شبی که پدرت از دنیا رفت به من خبر داد، و هر که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را در خواب بیند او را دیده است (زیرا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هر که مرا ببیند مرا دیده است و شیطان به شکل من در نمی‌آید). عبدالله گفت: پیامبر صلی الله علیه و آله به شما چه خبری داده است؟ حضرت فرمود: تو را به خدا قسم می‌دهم ای پسر عمر اگر به تو بگویم تصدیق می‌کنی؟ در این هنگام پسر عمر ساکت شد، حضرت فرمود عمر زمانی که از او پرسیدی چه چیزی مانع توست از خلافت علی؟ او گفت: مانع من آن نوشته‌ای است که در کعبه نوشتیم و بر آن تعهد کردیم!! سپس حضرت امیر علیه‌السّلام به پسر عمر که ساکت شده بود فرمود: تو را به حق پیامبرت چرا جواب نمی‌دهی؟ سلیم بن قیس گوید: دیدم گریه راه گلوی عبدالله را گرفته و اشک از چشمانش سرازیر بود [1] و منظور از صحیفه همان عهدنامه‌ای بود که عده‌ای از منافقین در خانه خدا با هم بستند و تعهد کردند که حتما به مضمون آن عمل کنند و مضمون آن این بود که اگر محمد کشته شود یا بمیرد، خلافت را غصب کنند و همدیگر را کمک دهند تا مبادا به علی علیه‌السّلام برسد.