روزی امیرالمؤمنین علیه السلام دید پیرمرد نابینائی گدائی می‌کند.
فرمود: این پیرمرد کیست؟
گفتند: یا امیرالمؤمنین این مرد نصرانی است، از کار افتاده گدائی می‌کند.
فرمود:
اِسْتَعْمَلْتُمُوهُ حَتَّی اِذا کَبُرَ وَ عَجَزَ مَنَعْتُمُوهُ، اَنْفِقُوا عَلَیهِ مِنْ بَیتِ‌الْمالِ
«تا قدرت کارکردن داشت از او کار کشیدید و چون پیر شد و از کار ماند او را از خود راندید، از بیت‌المال حقوق او را بپردازید.» [1] .