پیامبر خدا به منظور اتمام حجت بیشتر و بستن زبان عذر و بهانه مکیان، خواست برای آخرین بار آنها را به پرستش خدای عزوجل دعوت کند چنانکه در روز نخست کرده بود. این بود که پیش از فتح مکه (و ورود پیروزمندانه اسلام به این شهر) نامه‌ای به آنها نوشت.
در نامه، آنان را از مخالفت خویش برحذر داشته و از عذاب الهی ترسانیده بود و به آنها وعده عفو و گذشت داده و از آنها خواسته بود که به آمرزش د خداوند امیدوار باشند و در پایان نامه آیاتی چند از سوره برائت را که درباره مشرکان فرود آمده بود، بر آن افزود.
ابتدا پیکی برای بردن نامه معین نفرمود بلکه انجام دادن آن را به همه یاران پیشنهاد کرد. اما این درخواست بی پاسخ ماند و همگی سر سنگین شدند.پیامبر خدا(ص) که چنین دید، مردی را فرا خواند و نامه را به وسیله او فرستاد.جبرئیل، امین وحی الهی سر رسید و گفت:
محمد! این نامه باید به وسیله شخص تو یا کسی از خاندان تو بر مردم مکه خوانده شود. [1] .
رسول خدا(ص ) مرا از این وحی آگاه فرمود و انجام دادن این مأموریت را بر دوش من نهاد.
من به مکه رسیدم (اما چه مکه‌ای؟!) شما مردم مکه را نیک می‌شناسید (و از خشم و کینه آنان نسبت به من آگاهید) کسی از آنان نبود جز اینکه اگر می‌توانست مرا قطعه قطعه کند و هر پاره از آن را بر بالای کوهی بگذارد، چنین می‌کرد و از آن دریغ نداشت. هر چند این کار به قیمت از دست دادن جان او و تباه گشتن خاندان او و از بین رفتن اموالش تمام شود.
من پیام رسول خدا(ص) را برای مردمی این چنین خواندم. آنان بسختی بر آشفتند و زن و مردشان با تهدید و وعده‌های سخت به من پاسخ گفتند و خشم و کینه خود را ابراز داشتند.
قال علی (ع): فان رسول الله (ص) لما توجه لفتح مکه احب ان یعذر الیهم و یدعوهم الی الله عزوج اخرا کما دعاهم اولا فکتب کتابا یحذرهم فیه و ینذرهم عذاب الله و یعدهم الصفح و یمنیهم مغفره ربهم و نسخ لهم فی اخره سوره براءه لتقرا علیهم ثم عرض علی جمیع اصحابه المضی به الیهم فکلهم یری البثاقل فیهم فلما رای ذلک ندب منهم رجلا فوجهه به فاتاه جبرئیل فقال:
یا محمد! لا یودی عنک الا انت او رجل منک.
فانبانی رسول الله (ص) بذلک و وجهنی بکتابه و رسالته الی مکه.
فاتیت مکه و اهلها من قد عرفتم لیس منهم احد الا و لو قدر ان یضع علی کل جبل منی اربا لفعل و لو ان یبذل فی ذلک نفسه و اهله و ولده و ماله. فبلغتهم رساله النبی و قرات علیهم کتابه فکلهم یلقانی بالتهدد و الوعید و یبدی لی البغضا و یظهر الشحنا من رجالهم و نسائهم.... [2] .