افکار زنانه بر عایشه غلبه یافت و کینه دیرینه او را همچون کوره آهنگری بتافت؛ اگر از او می‌خواستند تا آنچه را درباره من انجام دده است، با دیگری کند هرگز نمی‌پذیرفت و چنین نمی‌کرد....
آتش افروزان جنگ جمل به بهانه مکه از مدینه بیرون شدند. در حالی که حرم و همسر رسول خدا(ص) را به این سو و آن سو می‌کشاندند؛ چنانکه کنیز را فروشندگان آن به اطراف می‌کشانند.
او را با خود به بصره بردند، در حالی که زنان خویش را در خانه‌های امن خود نشاندند. کسی را که رسول خدا(ص) در خانه و پرده نگاه داشته بود و او را از چشم آن دو (طلحه و زبیر) و چشمان دیگران باز داشته بود، به همگان نمایاندند. آن هم به همراه لشکری که یک تن از آنان نبود که در طاعت من نباشد و دست مرا به میل رغبت خود به بیعت نفشرده باشد.
آنها به فرمانگزار من در بصره و خزانه داران و مردمی جز آنان، یورش آوردند: بعضی را با زجر و سختی کشتند و بعضی را با مکر و نیرنگ از پا در آوردند.
به خدا سوگند، آنها، اگر از مسلمانان جز یک تن را به عمد بی آنکه جرمی مرتکب شده باشد- نکشته بودند، کشتن همه آن لشکر بر من روا بود؛ چه آنکه آنها همگی حاضر بودند و از هلاکت مسلمانی بی گناه جلوگیری نکردند و با دست و زبان به دفاع از وی برنخاستند.
(این حال لشکری است که تنها یک مسلمان توسط آنها کشته شده باشد) پس چگونه بر من روا نباشد کشتن لشکری که به تعداد خود از جمع مسلمین کشته باشند؟!قال علی (ع): اما فانه فادرکها رای النسا و ضغن غلا فی صدرها کمر جل القین و لو دعیت لتنال من غیری ما اتت الی؛ لم تفعل. [1] .
... فخرجوا یجرون حرمه رسول الله (ص) کما تجر الامه عند شائها متوجهین بها الی البصره فحبسا نساهما فی بیوتهما و ابرزا حبیس رسول الله (ص) لهما و لغیر هما فی جیش ما منهم رجل الا و قد اعطانی الطاعه و سمح لی بالبیعه طائعا غیر مکره فقدموا علی عاملی بها و خزان بیت مال المسلمین و غیرهم من اهلها فقتلوا طائفه صبرا و طائفه غدرا.
فو الله لو لم یصیبوا من المسلمین الا رجلا واحدا معتمدین لقتله بلا جرم جره، لحل لی قتل ذلک الجیش کله اذ حضروه فلم ینکروه و لم یدفعوا عنه بلسان و لابید، دع ما انهم قد فتلوا من المسلین مثل العده التی دخلوا بها علیهم.... [2] .