چه چیزی بندگان را به خداوند نزدیک می‌کند؟
چند چیز، که به ترتیب اهمیت از این قرارند:
در درجه‌ی اول: ایمان راستین به خداوند و پیامبر او.
و در درجه‌ی دوم: جهاد.
و پس از آن اقرار به یگانگی خداوند با کلمه‌ی اخلاص «لااله الا الله» و در مراتب بعدی نماز، زکات و روزه قرار می‌گیرند.
امام علی (ع) می‌فرماید:
ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله (سبحانه و تعالی) الایمان به و برسوله، و الجهاد فی سبیله فانه ذروه الاسلام، و کلمه الاخلاص فانها الفطره، و اقام الصلوه فانها المله...
«برترین وسیله‌ای که پیروان حق برای نزدیکی به خداوند یکتا بدان دست می‌یازند: ایمان به خداوند و فرستاده‌ی اوست. و جهاد در راه او، که اوج اسلام.»
و کلمه‌ی اخلاص، که همانا فطرت بشر است (که انسان بر آن زاده می‌شود).
و بر پای داشتن نماز، که همانا ملت است (نشانه‌های پای بندی به امت اسلامی).
و پرداختن زکات که فریضه‌ای واجب است.
و روزه‌داری ماه رمضان، که بازدارنده‌ی
و به جای آوردن حج خانه‌ی خدا و مراسم عمره‌ی آن، که فقر را از بین می‌برد (زیرا روح و وجدان آدمی را می‌پالاید و همه‌ی مردم را به هم پیوند می‌دهد) و گناه را می‌شوید. و صله‌ی رحم، که بر دارائی می‌افزاید (زیرا روح همکاری را در میان افراد خانواده بارور می‌سازد) و به انسان طول عمر می‌بخشد.
و صدقه‌ی نهانی که گناهان را می‌پوشاند.
و صدقه‌ی آشکار، که از مرگ ناگوار جلو می‌گیرد.
و پرداختن به کارهای نیک که انسان را از فروافتادن به خواری و زبونی حفظ می‌کند.
و پیوسته به یاد خدا باشید، که بهترین یاد است. و به آنچه پروردگار، پرهیزکاران را نوید داده است بگرائید، که وعده‌ی خداوند راست‌ترین است. و از رهنمودهای پیامبرتان پیروی کنید که برترین رهنمود است، و سنت او را رهنمای خود قرار دهید که راهگشاترین سنت است.» [1] .
بدین ترتیب می‌بینیم که مقام جهاد پس از ایمان به خداوند و پیامبر، و پیش از نماز و روزه و زکات آمده است، و حتی قبل از کلمه‌ی «اخلاص» که همانا نشانه‌ی اسلام است.
چرا؟
زیرا جهاد- از نظر امام- اوج اسلام است و بدون آن آزادی از بند وحشت و طاغوت امکان‌پذیر نیست و جامعه‌ی سالم و عدالت‌آمیزی که وظایف خود را به دور از فشارهای گوناگون به نحو مناسب به جای آورد، تحقق نمی‌یابد، و آشکار است که فرایض دینی تنها زمانی نتیجه‌ی کامل می‌بخشد که آدمی از بت‌های زمینی رسته باشد.