با رسول خدا(ص) به انتظار وقت نماز در مسجد (نشسته) بودیم. در این بین مردی برخاست و گفت: ای رسول خدا(ص)! من گناهی کرده ام. (برای آمرزش آن چه باید بکنم؟).
پیامبر خدا(ص) روی از او برگرداند (و چیزی نگفت و مشغول نماز شد) هنگامی که نماز تمام شد همان مرد برخاست و سخن خود را تکرار کرد.
پیامبر خدا(ص) در پاسخ فرمود: آیا هم اینک با ما نماز نگزاردی، و برای آن بخوبی وضو نگرفتی؟
عرضب کرد: بلی چنین کردم.
فرمود: همین نماز، کفاره و سبب آمرزش گناه تو خواهد بود.
عن علی بن الی طالب: کنا مع رسول الله (ص) فی المسجد نتظر الصلاه، فقام رجل فقال: یا رسول الله (ص) انی اصبت ذنبا، فاعرض عنه فلما قضی النبی الصلاه قام الرجل فاعاد القول النبی: الیس قد صلیت معنا هذه الصلاه و احسنت لها الطهور؟قال: بلی. قال: فانها کفاره ذنبک. [1] .