در آستانه جنگ صفّین لشگریان معاویه زودتر وارد صحرای صفّین شده و رودخانه «فرات» را در اختیار خود گرفتند و خواستند سپاه امام را در محاصره اقتصادی آب قرار دهند
و چون موقعیت برتر را بدست آوردند مغرور بودند،
امام گروهی را برای مذاکره فرستاد.
فرستادگان پیام امام علیه السلام را رساندند، و معاویه پس از مشاوره با افراد، نظر نهائی خود را چنین اظهار داشت.
همانگونه که شما عثمان بن عفّان را از آب منع کردید، ما نیز به شما اب نخواهیم داد، تا از تشنگی هلاک شوید. [1] .
فرستادگان به حضور امام علیه السلام بازگشتند و سخنان معاویه را به امام رساندند.
امام علی علیه السلام دید که معاویه از هرگونه مذاکره و حلّ مسئله آب اجتناب می‌ورزد.
در یک سخنرانی آتشین به فرماندهان لشگر خود چنین فرمود:
قَدْ اِسْتَطْعَمُوکُم الْقِتالَ فَاَقِرُّوا عَلی مَذَلَّةِ وَ تَاْخِیرِ مَلَحَّةِ اَوْ رَوُّوا الْسُیوفَ مِنَ الدِّماءِ تَرْوَوْا مِنَ الْماءِ فَالْمَوْتُ فِی حَیاتِکُمْ مَقْهُورِینَ وَ الْحَیاةُ فِی مَوتِکُمْ قاهِرِینَ اَلا وَ اِنَّ مُعاوِیةَ قادلُمَّةً مِنَ الْغُواةِ وَ عَمَّسَ عَلَیهِمُ الْخَبَرَ حَتَّی جَعَلُوا نُحُورَهُمْ اَغْراضَ الْمَنِیةِ. [2] .
«لشگر معاویه (با تصرف شریعه فرات و منع شما از برداشتن آب) رسماً به شما اعلام جنگ داده است یا بر ذلّت و خواری اقرار کنید و یا شمشیرهایتان را از خون دشمن سیراب نموده و خود از آب سیراب شودید.
مرگ با عزّت و شرف بهتر است از زندگانی با ذلّت و خواری. آگاه باشید که معاویه عده‌ای از گمراهان و فریب خوردگان را به کارزار آورده؛ که آنها از روی نادانی سینه و گلوگاه خویش را آماج تیرهای مرگبار قرار داده‌اند.»