حضرت امیرعلیه السلام هنگامی که (سعدبن‌مسعود) فرماندار مدائن بود، برای او نوشت:
امّا بَعْدُ: فَاِنَّکَ قَدْ أدَّیتَ خَراجَکَ وَ اَطَعْتَ رَبَّکَ وَ اَرْضَیتَ اِمامَکَ فِعْلَ الْمُبِرِّ التَّقِی النَّجیبِ، فَغَفَرَ اللَّه وَ تَقَبَّلَ سَعْیکَ وَ حسَّنَ مَآبَکَ. [1] .
«تو ای سعد! خراجت را پرداخت کرده‌ای، از پروردگارت اطاعت نموده‌ای و رهبر و امامت را خشنود کرده‌ای، مانند کار مرد ضابط و نیکوکار، پرهیزگار و نجیب.
پس خداوند گناهان تو را بیامرزد، کوشش تو را قبول کند و عاقبت تو را نیکو گرداند!»
حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام در این نامه از «سعد» تجلیل می‌کند و می‌فرماید که:
تو امام و رهبرت را خشنود کرده‌ای و خراجت را پرداخت نموده‌ای.
در حالی که در نامه‌های مختلفی که به استانداران و فرمانداران خود نوشت، همیشه آنها را به پرداخت خراج تشویق نموده و از کسر پرداخت آن برحذر داشته است.
این نشانگر ایمان و اعتقاد (سعد) و درستکاری و امانت‌داری او است، که حضرت اینگونه از او تمجید و تجلیل می‌کند، و حسن عاقبت را برای او آرزو دارد، و کسی که امیرالمؤمنین‌علیه السلام برای او دعا کند، مسلّماً عاقبت به خیر خواهد شد و (سعد) در زمان امام حسن مجتبی‌علیه السلام آن را به اثبات رساند.
نامه حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام نشانگر نکته دیگری نیز می‌باشد، و آن این که باید از افراد درستکار و مسئولینی که عملکرد آنها صحیح است، تقدیر و تشکّر کرد و با این عمل، آنها را برای فعّالیتهای مناسب تشویق و ترغیب نمود، تا این که به تعبیر خود حضرت، افراد خاطی و نیکوکار مساوی نباشند و برتری نیکوکاران معین و مشخّص گردد.