در این رابطه امام علی علیه السلام فرمود:
اتَّقُوا اللَّهَ فِی عِبَادِهِ وَبِلَادِهِ، فَإِنَّکُمْ مَسْؤُولُونَ حَتَّی عَنِ الْبِقَاعِ وَالْبَهَائِمِ. أَطِیعُوا اللَّهَ وَلَا تَعْصُوهُ، وَإِذَا رَأَیتُمُ الْخَیرَ فَخُذُوا بِهِ، وَإِذَا رَأَیتُمُ الشَّرَّ فَأَعْرِضُوا عَنْهُ.
(ای مردم، از خدا بترسید و پرهیزکار باشید، زیرا از همه شما در روز قیامت سؤال خواهد شد شما مسئول امور آفریده‌های خدا حتی از شهرها و حیوانات خواهید بود. خدا را اطاعت کنید و از فرمانش سرپیچی نکنید.
هرگاه نیکی و خوبی‌ها را مشاهده کردید، انتخاب نمایید و اگر شرّ و بدی یافتید، از آن اعراض کنید.) [1] .
روشن است که تنها با مأموران نظامی و انتظامی یا دیگر دست اندرکاران قانون و نظم اجتماعی نمی‌شود در برقراری نظم و عدل اجتماعی موفّق بود.
نمی‌شود برای فرد فرد جامعه مأموران مخفی استخدام کرد.
امکان ندارد که در همه‌جا نیروهای نظامی بتوانند حضور فعّال داشته باشند
و در یک کلمه، انسان نمی‌تواند انسان را کنترل کند و به اجرای قانون در همه زمان‌ها و مکان‌ها مجبور سازد.
باید روش قرآن کریم و نهج‌البلاغه و شیوه‌های پیامبران الهی را به کار بست و در هر دلی نیروی ایمان را تقویت کرد.
باید عقیده به معاد و پرسش‌های قیامت را در دل هر انسانی جایگزین کرد.
اگر انسان باور کند
«جهان را خالقی باشد خدا نام»
و بپذیرد در برابر قانون و نظم اجتماعی، روزی از او سؤال می‌شود.
هم خود در اجرای قانون می‌کوشد و هم در اجرای قانون، نظارت و دخالت می‌کند و جامعه انسان‌ها با احساس تعهّد افراد جامعه و اصل نظارت مردمی، راه نظم و قانون و سلامت و ترقّی را خواهند پیمود.