پس از جنگ جمل امام علی علیه السلام بر منبر مسجد جامع بصره و بر منبر مسجد شهر کوفه، نشست و ضمن سخنرانی افشاگرانه به مخالفان آزادی بیان داد تا اشکالات و اعتراضات را بیان دارند.
آنگاه با بزرگواری حرف‌های آنان را می‌شنید.
تندی و بدگوئی‌ها را تحمّل می‌کرد، و سپس تک تک سئوالات یا تهمت‌ها و شایعات را پاسخ می‌داد، که نقش مؤثّری در هدایت دل‌ها داشت.
یکی از آنها ابوبردة بن عوف ازدی از دوستان خلیفه سوم بود، که در پای منبر حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بلند شد و اشکالات و شایعات را مطرح کرد و پاسخ شنید و سرانجام گفت:
(ای امیرالمؤمنین علیه السلام تاکنون دچار شکّ و تردید بودم، امّا اکنون هدایت گردیدم.) [1] .