جویرة بن مسهر به دارالاماره کوفه آمد و صدا زد: کجاست امیرالمؤمنین علیه‌السّلام؟ گفتند: حضرت استراحت نموده است، صدا زد: ای خوابیده بیدار شو، سوگند به آنکه جانم به دست (قدرت) اوست، ضربتی بر سر تو وارد شود که محاسن تو از آن رنگین گردد همانگونه که خودت مرا خبر داده‌ای. حضرت امیر علیه‌السّلام که سخنان او را شنید فرمود: جلو بیا تا با تو سخنی گویم، سوگند به آنکه جانم به دست (قدرت) اوست، حتما تو را با زور و اکراه به نزد آن خونریز طغیانگر ناپاک می‌برند و دست و پای تو را در زیر شاخه (درختی که نزدیک خانه) کافری است قطع کرده سپس بردار کشند!
روزگار گذشت تا آنکه پس از آن حضرت، زیاد بن ابیه حاکم معاویه دست و پای جویرة را برید و او را بر شاخه‌ای کنار خانه ابن‌معکبر به دار کشید. [1] .