موسی به همراه برادرش هارون علیه‌السلام به کاخ فرعون وارد شدند در حالی که پیراهن پشمینه بر تن داشتند و عصایی چوبین در دست. با فرعون شرط کردند که اگر دین موسی علیه‌السلام را بپذیرد و به آیین او بگرود، پادشاهی و بقای عزت وی را تأمین کنند.
فرعون (از پیشنهاد آنان شگفت زده شده و) به پیروان خود گفت: آیا شما از اینان دچار شگفتی نمی‌شوید که ایمان آوردن مرا به دین خود، شرط باقی ماندن عزت و سلطنت من قرار می‌دهند؟! در حالی که هر دو در حالتی از فقر و خواری هستند که خود مشاهده می‌کنید! (اگر این دو نفر راست می‌گویند که از جانب خدا آمده‌اند) پس چرا دستبندهایی از طلا به دستشان آویخته نشده است؟!
این سخن را به جهت بزرگ دانستن طلا و گرد آوردن آن و پست و حقیر شمردن پشم و پوشیدن آن گفت.
قال علی علیه‌السلام:... لقد دخل موسی بن عمران و معه أخوه هارون علیهماالسلام علی فرعون و علیهما مدارع الصوف و بأیدیهما العصی فشرطا له ان أسلم بقاء ملکه و دوام عزه، فقال: ألا تعجبون من هذین یشرطان لی دوام العز و بقاء الملک و هما بما ترون من حال الفقر و الذل، فهلا ألقی علیهما أساور من ذهب؟ اعظاما للذهب و جمعه و احتقارا للصوف و لبسه. [1] .