1. سپس در پایان کار جنازه «ذو الثدیه» [1] را، از میان کشته‌گان بیرون کشیدم و دیدم (همان طور که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده بود) همچون زنان پستانی برآمده داشت.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به من وصیت کرده بود که در روزهای پایانی عمر باید با گروهی از یارانم به نبرد پردازم؛ با کسانی که روزها را به روزه شام کنند و شبها را به پرستش خدا و تلاوت کتاب او به صبح آرند. (فرموده بود): «آنان مسلمانانی هستند- که در اثر مخالفت و شورش بر من- چونان تیری که از کمان رها گردد، از حوزه‌ی دین بیرون جهند. در میان آنان مردی است که همچون زنان پستانی برآمده دارد. و خداوند بزرگ با شکست و نابودی آنها، فرجام کار مرا با سلامت و سعادت به پایان خواهد برد». این پیشگویی رسول خدا صلی الله علیه و آله آن روز تحقق یافت.
2. چشم این فتنه را من درآوردم؛ غیر از من احدی جرأت چنین کاری نداشت. پس از آنکه موج دریای تاریکی و شبهه‌ناکی آن بالا گرفته و هاری و گزندگی آن فزونی یافته بود.
1. قال علی علیه‌السلام:... ثم کتبت الی الفرقة الثالثة و وجهت رسلی تتری و کانوا من أجلة اصحابی و أهل التعبد منهم و الزهد فی الدنیا فأبت الا اتباع أختیها و الاحتذاء علی مثالهما. و أسرعت فی قتل من خالفها من المسلمین و تتابعت الی الاخبار بفعلهم. فخرجت حتی قطعت الیهم دجلة أوجه السفراء و النصحاء و أطلب العتبی بجهدی بهذا مرة و بهذا مرة- و أومأ علیه‌السلام بیده الی الاشتر و الاحنف بن قیس- فلما أبوا الا تلک رکبتها منهم فقتلهم الله یا اخا الیهود عن اخرهم و هم اربعة آلاف أو یزیدون حتی لم یفلت منهم مخبر فاستخرجت ذا الثدیة من قتلاهم بحضرة من ترای، له ثدی کثدی المرأة.
... فان رسول الله صلی الله علیه و آله کان عهد الی أن اقاتل فی آخر الزمان من أیامی قوما من أصحابی یصومون النهار و یقومون اللیل و یتلون الکتاب، یمرقون بخلافهم علی و محاربتهم ایای من الدین مروق السهم من الرمیة، فیهم ذو الثدیة یختم لی بقتلهم بالسعادة. [2] .
2.... فأنا فقأت عین الفتنة و لم یکن لیجتری‌ء علیها احد غیری بعد أن ماج غیهبها و اشتد کلبها.... [3] .