روزی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بر بالای منبر فرمود:
سلُونی قَبلَ ان تفقِدوُنی [1] .
«ازمن بپرسید قبل از آنکه مرا نیابید»
پیر مردی بلند شد و گفت:
یا علی من چه کسی هستم؟
امام نگاهی به آسمان و زمین کرد، و نگاهی به جوانب و اطراف نمود و سپس فرمود:
تو جبرئیلی.
و جبرئیل غائب شد.
(فنظر الی السماء ثم نظر الی الارض ثم نظر الی المشرق و المغرب و قال انت جبرئیل)
این خبر به گونه دیگری نیز نقل شده است؛
علاّمة بن حسنویه الحنفی الموصلی می‌گوید:
روزی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بر منبر کوفه فرمود:
اَیُّها النّاسُ اَسْألُونی قَبْلَ اَنْ تَفْقِدُونی، اَسالُونی عَنْ‌طُرُقِ السَّماواتَ فَأَنَا اَعْرَفُ بِها مِنْ طُرُقِ الْأرْضِ.
فَقامَ اِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ وَسَطِ القَوْمِ،
فَقَالَ لَهُ: اَیْنَ جِبْرَئیلُ هذِهِ السَّاعَةُ؟
فَنَظَرَ اِلی الْمَشْرَقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ، فَقالَ علیه السلام اَنْتَ‌جِبْرَئیلٌ، فَغابَ الشّیخُ.
«ای مردم پیش از آنکه مرا نیابید از من سئوال کنید از راه‌های آسمان‌ها، زیرا که من به راه‌های زمین آشناترم.
در این حال از میان جمعیّت مردی برخاست و گفت ای علی، در این ساعت جبرئیل کجاست؟
امام به سوی آسمان و زمین و به جانب مشرق و مغرب نظر انداخت و چون او را ندید به جانب او متوجّه شد و فرمود: ای شیخ جبرئیل توئی!!
راوی گوید:
در این حال آن مرد از میان مردم به صورت طائری به پرواز در آمد.
مردم فریاد کشیدند و گفتند: ما به یقین شهادت می‌دهیم بر اینکه تو خلیفه پیامبر خدا هستی. [2] .