بین من و عباس و عمر بحث و گفتگویی مطرح بود. موضوع مورد بحث یافتن پاسخ صحیح برای این پرسش بود که بهترین نیکیها کدام است؟
من می‌گفتم: بهترین خوبیها آن است که در پرده و نهان از همه انجام گیرد.عباس می‌گفت: بهترین خوبیها آن است که کار خوب در چشم صاحبش کوچک بیاید و از آفت عجب محفوظ بماند.
عمر عقیده داشت: بهترین صفت در میان خوبیها آن است با سرعت و شتاب صورت بگیرد.
در این بین رسول خدا(ص) بر ما وارد شد و فرمود: در چه بابی گفتگو می‌کنید؟موضوع مورد بحث، و پاسخهای داده شده را به اطلاع آن حضرت رسانیدم.
حضرت فرمود: در میان خوبیها، آنکه از همه بهتر است آن است که هر سه صفت را دارا باشد یعنی هم پنهانی و دور از انظار، و هم کوچک در دید عامل و برهنه از عجب و هم با سرعت و شتاب تحقق پذیرد.
قال علی (ع): کنت انا و العباس و عمر نتذاکر المعرف فقلت انا: خیر المعروف ستره و قال العباس: خیره تصغیره و قال عمر خیره تعجیله.
فخرج علینا رسول الله (ص) فقال: فیم انتم؟ فذکرنا له. فقال: خیره ان یکون هذا کله فیه. [1] .