در جلد نهم بحارالانوار روایت نموده که علی(ع)سفارش فرموده بود:
جلو جنازه را رها کنند و حسن و حسین (علی(ع)هماالسلام) دو قسمت عقب تابوت را بردارند. و هر جا جنازه پائین آمد آنرا دفن نمایند. جلو جنازه را جبرئیل و میکائیل می‌بردند. محمد حنفیه گوید:
در اثناء راه نبود درختی مگر اینکه به جنازه علی(ع)تعظیم می‌کرد در اثناء راه ناگهان نقاب روئی مشک بوی پیدا شد نخست به امام حسن (ع) سلام کرد و فرمود توئی حسن، توئی پسر بزرگ علی(ع)گفت آری آنگاه رو به امام حسین (ع) کرد و فرمود توئی حسین، توئی پسر صاحب جنازه و پدر امامان گفت بلی.
آنگاه فرمود جنازه را به من بدهید و برگردید گفتند پدرمان بما سفارش فرموده که جنازه را جز جبرئیل و خضر تسلیم هیچکس نکنیم.
ناگهان نقاب را از چهره عقب زد دیدند علی(ع)است، آری آقائی که بر سر بالین هر محتضری حاضر می‌شود بر سر جنازه خودش نیز حاضر است. ای شیعیان علی(ع)اگر سلطان ظاهر بخواهد بدیدارتان بیاید، با لباس و بدن کثیف و سر و وضع نامرتب، خودتان خجالت می‌کشید.
سلطان عالم وجود علی(ع) بن ابیطالب (ع) بدیدارتان می‌آید او نظرش بدن شما است، مبادا کثافات علائق مادی آنرا فرا گرفته باشد و از علی(ع)شرمنده شوید، باید لقاء علی(ع)را اهمیت دهید، همت را بلند دارید و در صدد اصلاح خود برآئید تا نزد علی(ع)خجل نشوید، قبل از مرگ آماده حضور علی(ع)شوید کاری کنید که هیچ علاقه ای جز علاقه خدائی در دلهایتان نباشد.
زلال کوثر رحمت به جام کعبه علی(ع) است
حسام عدل خدا در نیام کعبه علی(ع) است
تبلور صمدیت به بام کعبه علی(ع) است
معلّم بشریت امام کعبه علی(ع) است
شکوه و رونق دین و اسلام با علی(ع) است
پس از خدای عالم به عالم خدا علی(ع) است
منبع : کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار