در یکی از غزواتی که آقا علی(ع)شرکت داشتند. روزی در میدان جنگ شخصی از دشمنان اسلام به طرف حضرت دست دراز کرد و اظهار نمود تقاضا دارم شمشیر خود را به من عطا فرمائید.
حضرت فورا شمشیر را به دست او دادن آن شخص گفت در میدان جنگ کسی شمشیر را بدست غیر نمی‌دهد.
حضرت علی(ع)فرمودند: (اِنَّکَ مَدَدَّتَ یدُالْمَسْئَلَة اِلَی وَ لَیسَ مِنَ الْکَرَمِ اَنْ یرُدُّ السّائِل) بدرستیکه تو دست حاجت به طرف من دراز کردی و شخص کریم نمی‌تواند سائل را از خود محروم سازد. آن مرد کافر چون این حسن برخورد را از آنجناب ملاحظه نمود اسلام اختیار کرد.
نجات اگر طلبی از شدائد دوران
ببر پناه به شیر خدا شه مردان
علی(ع) عالی اعلا وصی پیغمبر
وی ایزد یکتا خدیو کون و مکان
شه سر بر سلونی که انبیا هستند
به مکتبش پی تعلی(ع)م طفل ابجد خوان
خدیو دین که به عرش آستان او جبرئیل
به افتخار غلامست و حاجب و دربان
علی(ع)ست مظهر ذات خدای حی قدیر
علی(ع)ست مظهر آیات محکم قرآن
علی(ع) یداللّه و عین اللّه و لسان اللّه
علی(ع)ست جلوه مرآت خالق سبحان
منبع : کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار