در مبارزه‌ی مسلحانه حمله‌ی غافلگیرانه، بهتر از تهدید دشمن است. زیرا در حمله‌ی ناگهانی، دشمن غافلگیر می‌شود و نقشه‌هایش بهم می‌ریزد و تنها به فکر نجات جان خود می‌افتد.
امام درباره‌ی دشمنانی که مدام تهدید می‌کنند و رجز می‌خوانند چنین می‌فرماید:
و قد ارعدوا و ابرقوا، و مع هذین الامرین الفشل، و السنا نرعد حتی نوقع، و لا نسیل حتی نمطر.
«چون تندر خورشیدند و چون آذرخش درخشیدند، با اینهمه ناکام ماندند. اما ما نمی‌خروشیم مگر وقتی که بر دشمن بتازیم، و سیلی روان نمی‌کنیم، مگر آنکه بباریم.» [1] .