پیامبر خدا(ص) موارد وصیت را یک به یک بر علی برمی شمرد. و از او می‌خواست تا عمل به وصیت را با هر سختی که در پی دارد بپذیرد. و افزود که اینک شاهدانی از فرشتگان الهی بر اقرار و پذیرش تو گواهند؛ مبادا در انجام آن سستی ورزی.
وصی گرامی که سراپاگوش بود، در پایان هر بند، اطاعت و آماگی خود را اعلام می‌نمود. تا آنکه شمار وصایا به فرازی رسید که شنیدن آن، بند از بند علی جدا کرد و آن جلوه عظمت و ناموس الهی را به لرزه درآورد و نقش بر زمین کرد.این بخش را از خود او می‌شنویم:
... قسم به آنکه دانه را شکافت و به جانداران حیات بخشید، گفتار جبرئیل را شنیدم که به حبیب خدا چنین می‌گفت:
ای محمد! به علی بگو که حرمتت، که حرمت خدا و رسول است، هتک خواهد شد و محاسنت با خون سرت خضاب خواهد شد.
از شنیدن این سخن، فریادی کشیدم و بیهوش بر زمین افتادم پس (از آنکه به هوش آمدم) گفتم: یا رسول الله این وصیت را هم می‌پذیرم و بر تلخیهای آن صبر می‌کنم اگر چه حرمتم هتک شود و سنتهای الهی ترک شود و کتاب خدا پاره پاره گردد و ارکان کعبه از هم فرو پاشد و محاسنم از خون سرم رنگین شود. در برابر همه اینها شکیبا خواهم بود و به حساب خدا خواهم گذاشت و از او امید اجر و پاداش دارم و تا پیوستن به شما، در انجام دادن آنها تلاش خواهم کرد.
فقال امیرالمومنین (ع): و الذی فلق الحبه و برا النسمه لقد سمعت جبرئیل یقول للنبی یا محمد! عرقه انه ینتهک الحرمه و هی حرمه الله و حرمه رسول الله و علی ان تخضب لحیته من راسه بدم عبیط.
قال امیر المومنین: فصقت حین فهمت الکلمه من الامین جبرئیل حتی سقطت علی وجهی و قلت: نعم قبلت و رضیت و ان انتهکت الحرمه و عطلت السنن و مزق الکتاب و هدما الکعبه و خضبت لحیتی من راسی بدم عبیط [1] صابرا محتسبا ابدا حتی اقدم علیک. [2] .