امام علی علیه السلام از جمله راجع به ری فرمود: ای وای بر ری و آنچه بر این شهر آید از قتل عظیم و اسیری زنان و ذبح اطفال و نابودی مردان. ای وای بر شهرهای فرنگ و آنچه بر آنها از اعراب رسد، ای وای بر شهرهای سند و هند و آنچه از قتل و ذبح و خرابی در آن زمان واقع می‌شود تا آنجا که راجع به فلسطین فرمود: آگاه باش وای بر فلسطین و آنچه بر آن شهر از فتنه های کمر شکن وارد خواهد شد، آگاه باشید ای وای بر اهل دنیا و آنچه بر آن از فتنه‌ها وارد خواهد شد در آن زمان، و (ای وای) بر تمام شهرهای غرب و شرق و جنوب و شمال، آگاه باشید که مردم بعضی بر بعضی سوار شوند و جنگهای دائمی بر آنها حمله کنند، این (ستمها) بواسطه آن اعمالی است که خودشان انجام داده‌اند و پروردگار تو هیچ بر بندگان ظلم نمی‌کند.
آنگاه بعد از کلامی فرمود: ای گروه مردم در این سخنان من شک می‌کنید که من تکلم نکرده و ادعائی ننمودم که بر دروغ باشد و شما را خبر نمی‌دهم مگر به آنچه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم مرا تعلیم داده است، همانا مرا هزار مسأله آموخت که از هر مسئله‌ای هزار باب از علم و از هر بابی، صد هزار باب گشوده می‌شود، شما را به این خبرها خبر دادم با کمی صبر شما، پس چقدر شگفت آور است، بسیاری فتنه‌های شما و پلیدی زمان شما و خیانت حکام شما و ظلم قضاوت شما و سگ صفتی تجار شما و بخل فرمانروایان شما و آشکار شدن اسرار شما و لاغر شدن جسمهای شما و بسیاری آرزوها و زیادی شکایتهای شما، چقدر شگفت آور است کمی معرفت شما و ذلت فقیر و تکبر اغنیاء و کمی وفای شما.
انا لله و انا الیه راجعون از اهل آن زمان، در میان ایشان مصیبتها وارد شود ولی آنها را بزرگ ندانند، شیطان با بدنهای آنها آمیخته و در اجسامشان و خونهایشان جای گرفته و آنها را به تهمت وسوسه می‌کند تا مرتکب فتنه‌های شهرها بشوند. (در آن زمان) مؤمن مسکین و دوستدار ما گوید:
من از ناتوانانم، بهترین مردم در آن هنگام کسی است که ملازم نفس خود باشد و در خانه خود مخفی شود و با مردم آمیزش نکند و دیگر آن کسی که نزدیک بیت المقدس ساکن شود و آثار انبیاء را طلب کند.
اگر شما را به دشنام ما وادار کردند
ای گروه مردم: ظالم و مظلوم، جاهل و عالم، حق و باطل، عدل و ستم، با هم یکسان نیستند، آگاه باشید که برای خدا راه‌های معلوم و واضحی است، هیچ پیامبری نیست مگر اینکه ضد و دشمنانی دارد که می‌خواهند نور آنها را خاموش کنند، ما خاندان پیامبر شما هستیم، آگاه باشید که اگر شما را به ناسزاگوئی به ما وادار کنند، پس ما را ناسزا گوئید و اگر شما را به دشنام به ما وادار کردند، پس ما را دشنام دهید و اگر شما را به لعنت ما وادار کردند، ما را لعنت کنید.
(اما) اگر شما را به بیزاری (قلبی) از ما دعوت کردند پس از ما بیزاری نجوئید و گردنهای خود را در معرض شمشیرها قرار دهید، ولی یقین خود را حفظ نمائید، هر کس که از ما به قلبش بیزاری جوید، خدا و رسول او از او بیزاری جویند، آگاه باشید که ناسزا و دشنام و لعن به ما نمی‌رسد. سپس فرمود: ای وای بر مسکینهای این امت، آن مسکینها همان شیعیان و دوستان ما هستند، ایشان نزد مردم کافرند (ایشان را کافر حساب می‌کنند) ولی نزد خدا نیکانند، در نزد مردم دروغگویانند ولی نزد خدا راستگویانند، در نزد مردم ستمگرانند ولی نزد خدا مظلومین هستند، در نزد مردم جائر ولی نزد خدا عادلند، در نزد مردم زیانکار ولی نزد خدا سود برندگانند، به خدا قسم با ایمان خود رستگار شدند و منافقین هلاک گردیدند.
ای گروه مردم: انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلواة و یؤتون الزکاة و هم راکعون. [1] .
یعنی همانا ولی و سرپرست شما فقط خدا و پیامبر و آنهائی هستند که ایمان آورده و نماز را برپا داشته، در حال رکوع صدقه (مستحبی) می‌دهند (که منظور علی علیه‌السّلام است) ای گروه مردم گویا گروهی از ایشان را می‌بینم (که به من تهمت زنند) و گویند علی بن ابیطالب علم غیب دارد و اوست پروردگاری که می‌میراند و زنده می‌گرداند و او بر هر کاری تواناست، قسم به پروردگار کعبه دروغ می‌گویند، ای مردم درباره ما آنچه خواهید بگوئید ولی ما را مخلوق خدا بدانید.
آنگاه بعد از ذکر اعمال سفیانی و دیگران فرمود: در این هنگام ملائکه در آسمانها مضطرب شوند و خداوند به قائم از ذریه من که صاحب الزمان است اجازه خروج می‌دهد آنگاه خبر او در هر مکانی شیوع یافته و جبرئیل بر صخره بیت المقدس فرود آمده برای اهل دنیا فریاد می‌زند: (قد) جاء الحق و زهق الباطل کان زهوقا. [2] .
سپس حضرت آهی کشید و ناله‌ای زد و فرمود: بنی اذا ما جاشت الترک فانتظر الخ (که در فصل حضرت مهدی علیه‌السّلام ذکر شد) آنگاه فرمود: جبرئیل در صیحه خود صدا می‌زند ای بندگان خدا بشنوید آنچه را که می‌گویم، همانا این مهدی آل محمد است که از مکه خروج کرده، او را اجابت کنید.