اصبع بن نباته در شمار یاوران وفادار و پیروان راستین امیرمؤمنان (ع)است او در لحظه‌ای که مولایش در بستر شهادت آرمیده بود و لحظات پایانی عمر خود را سپری می‌کرد، بر بالین وی حاضر شد و با اصرار از آن حضرت تقاضای حدیث کرد. با اینکه حال حضرت مساعد نبود اما در عین حال، خواهش ابن نباته را پذیرفت و واقعه زیر را برای او چنین نقل کرد:
اصبغ! همان طور که تو به عیادتم آمدی، یک روز هم من به عیادت رسول خدا(ص) رفته بودم. رسول خدا(ص) از من خواست تا به میان مردم روم و آنان را برای شنیدن پیامی از جانب او به مسجد فرا خوانم. حضرت فرمودند: به مسجد برو و بر فراز منبر، یک پله پایینتر از جایی که من می‌نشینم بایست و با مردم چنین بگو:
... نفرین بر کسی که مورد خشم و عاق والدین خود قرار گیرد؛
نفرین بر آنکه از مولای خویش بگریزد؛
نفرین بر کسی که در مزد اجیر خیانت ورزد و او را از حقّش محروم سازد.
اینها جملاتی بود که به امر آن حضرت گفتم و از منبر به زیر آمدم. در این بین مردی از انتهای مسجد در حالی که جمعیت را می‌شکافت و سعی داشت خود را به من برساند، پیش آمد و گفت:
ای اباالحسن! سه جمله به اختصار (و گوشه و کنایه) گفتی، آنها را برای ما تشریح کن.
من در پاسخ او چیزی نگفتم، و نزد پیامبر خدا بازگشتم و سخن آن مرد را نقل کردم.
(اصبغ می‌گوید: در این هنگام حضرت یکی از انگشتان مرا در میان دست خود گرفت و فرمود:) اصبغ! رسول خدا، نیز انگشتان مرا چنین در دست گرفته بود و با همین حال در شرح آن کلمات فرمود:
علی! من و تو پدران این امت هستیم، هر کس ما را به خشم آورد لعنت خدا بر او باد. من و تو مولای این مردم هستیم، هر که از ما بگریزد به نفرین ابدی مبتلا گردد. من و تو اجیر این امت هستیم، هر کس در اجرت ما (که دوستی اهل بیت و عترت رسول خدا است) خیانت ورزد به لعنت خدا و دوری از لطف او گرفتار گردد. پس حضرت آمین گفت و من نیز آمین گفتم....
قال علی (ع):... یا اصبغ! انی اتیت رسول الله عائدا کما جئت الساعه. فقال یا ابا الحسن! اخرج فناد فی الناس الصلاه جامعه و اصعد المنبر و قم دون مقامی بمرقاه و قل للناس: لا من عق والدیه فلعنه الله علیه، الا من ابق من موالیه فلعنه الله علیه، الا من ظلم اجیرا اجرته فلعنه الله علیه
.... یا اصبغ! ففعلت ما امرنی به حبیبی رسول الله فقام من اقصی المسجد رجل، فقال: یا ابا الحسن! تکلمت بثالث کلمات و اوجزتهن فاشرحهن انا، فلم ارد جوابا حتی اتیت رسول الله فقلت ما کان من الرجل، قال الاصبغ ثم اخذ بیدی و قال:
... یا اصبغ! کذا تناول رسول الله اصبعا من اصابع یدی کما تناولت اصبعا من اصابع یدک، ثم قال: یا اباالحسن! الا و انی و انت ابوا هذه الامه فمن عقنا فلعنه الله علیه الا و انی و انت مولیا هذه الانه فعلی من ابق عنا لعنه الله الا و انی انت اجیرا هذه الامه فمن ظلمنا اجرتنا فلعنه الله علیه ثم قال آمین فقلت: آمین.... [1] .