رسول خدا(ص) در میان جمعی از یاران خود نشسته بود که زنی سراسیمه و وحشت زده خود را به وی رسانید و گفت: ای فرستاده خدا! به دادم برسید، فرزندم از کف برفت. هر چه به او غذا می‌خورانیم، دهانش باز ماده و به هم نمی‌آید و مدام خمیازه می‌کشد و بی اختیار غذا بیرون می‌ریزد.
رسول خدا(ص) برخاست. ما نیز همراه او روانه منزل آن زن شدیم.
پیامبر خدا(ص)وارد خانه شد و بر بالین بیمار نشست و فرمود:
ای دشمن خدا! از دوست خدا دور شو! که من فرستاده خدایم.
شیطان از جوان کناره گرفت و شخص بیمار در صحت و نشاط برپا خاست.
او هم اکنون در سپاه ما و جزء لشکر ماست.
قال علی (ع):... فان محمدا بینا هو فی بعض اصحابه ادا هو بامراه.
فقالت: یا رسول الله (ص) لن ابنی قد اشرف علی حیاض الموت کلما اتیته بطعام وقع علیه التثاوب! فقام النبی و قمنا معه فلما اتیناه قال له: جانب یا عدو الله ولی الله فانا رسول الله (ص). فجانبه الشیطان فقام صحیحا و هو معنا فی عسکرنا. [1] .