عالم زاهد و محب صادق مرحوم حاج شیخ محمد شفیع محسنی جمی اعلی(ع) اللّه مقامه نقل فرمود: در کنکان یکنفر فقیر در خانه می‌آمد و مدح آقا امیرالمؤمنین علی(ع)را می‌خواند و مردم به او احسانی می‌کردند. تصادفا گذرش به در خانه قاضی شهر که ازسنّی‌های ناصبی بود می‌افتد و مدح زیادی می‌خواند، قاضی سخت ناراحت می‌شود در را باز می‌کند و می‌گوید چقدر اسم علی(ع) را میبری، چیزی بتو نمی‌دهم مگر اینکه مدح عمر را کنی که من بتو احسان کنم.
فقیر می‌گوید: اگر در راه عمر تو می‌خواهی خیری بما برسانی از زهر مار بدتر است و من نمی‌خواهم و نمی‌گیرم، قاضی عصبانی می‌شود و فقیر را بسختی میزند. زن قاضی واسطه می‌شود و بقاضی می‌گوید دست از او بردار زیرا اگر کُشته شود ترا خواهند کشت بالاخره قاضی را داخل خانه می‌آورد و از فقیر کاملاً دلجوئی می‌کند که فسادی واقع نشود.
قاضی بغرفه و اطاقش می‌رود پس از لحظه‌ای زن صدای ناله عجیبی از او می‌شنود وقتی که می‌آید می‌بیند قاضی حالت فلج پیدا کرده و گنگ هم شده است بستگانش را خبر می‌کنند از او می‌پرسند چه شده؟ (آنچه که از اشاره خودش فهمیده شد این بود که تا بخواب رفتم مرا به آسمان هفتم بردند و بزرگی سیلی بصورتم زد ومرا پرت نمود که بر زمین افتادم.) بالجمله او را بمریضخانه بحرین می‌بردند و قریب دو ماه تحت معالجه واقع می‌شود و هیچ فائده‌ای نمی‌بخشد او را بکویت می‌برند (نقل کننده داستان فرمود) تصادفا در همان کشتی که من بودم او را آوردند و باتفاق هم وارد کویت شدیم بمن ملتجی شد و التماس دعا می‌کرد من به او فهماندم که دست همان کسی که سیلی‌اش خورده باید شفا بیابی و این حرف به آن بدبخت اثری نکرد و بالجمله چندی هم به بیمارستان کویت مراجعه کرد فایده نبخشید و فرمود تا سال گذشته در بحرین او را دیدم بهمان حال فقر و فلاکت در دکانی زندگی می‌کرد و گدائی می‌نمود. این است اثر جسارت به ساحت مقدّس آقا علی(ع).
ای بشر راه حقیقت را بجو
تا شوی در هر دو عالم رستگار
راه حق مهر علی(ع) و آل اوست
باش در این راه محکم، پایدار
گویمت رمزی ز اسرار غدیر
تا نمائی حب حیدر اشعار
جبرئیل آمد به امر ذوالمنن
کی پیمبر کن ولی را آشکار
گر نیاری امر ایزد را بجا
نیست تبلیغ رسالت استوار
گر که می‌ترسی ز کین و کفر خلق
هان نگه دارد ترا پروردگار
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار