پس از هجرت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم علی علیه السلام پس از ردّ امانت‌ها، خانواده رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم را در یک کاروان کوچک کوچ داد تا به مدینه برسد.
جاسوسان قریش باخبر شده جمعی که حدود هشت سوار نقاب دار بودند، به همراهی «جناح» غلام حرب بن امیه راه را بر امام بستند.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فوراً شترها را خواباند، و زنان را فرود آورد، و آماده دفاع شد، به امام علی علیه السلام گفتند:
به مکّه باز گرد وگرنه تو را باز می‌گردانیم یا سرت را برای قریش مکّه می‌بریم.
حضرت علی علیه السلام شمشیر به دست گرفت و فرمود:
هرکه می‌خواهد بدنش قطعه قطعه گردد پیش بیاید.
«جناح» غلام حرب جلو آمد و شمشیری حواله کرد، که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام خود را کنار کشید، و با شمشیر چنان بر کمر جناح زد که از کَمَر دو نیم شد.
آنگاه به دیگر همراهان او حمله کرد که با عذر
خواهی و ذلّت فرار کردند. [1] .