روزی از کنار ابن صهاک می‌گذشتم، شنیدم که گفت:
مثل محمد در میان دودمانش، مثل نخلی است که در زباله دانها به بار نشسته باشد!.
من نزد رسول خدا(ص) آمدم و سخن او را نقل کردم. پیامبر خدا(ص) از شنیدن این سخن چنان برآشفت و خشمگین گشت که بی درنگ برخاست و به مسجد رفت و بر فراز منبر نشست.
یاران آن حضرت که پیامبر خدا(ص) را در چنان حال دیدند (ترسیدند و گمان کردند که دشمن به مدینه یورش آورده است، این بود که به سرعت خود را آماده کردند و) با پوشیدن لباس رزم و حمایل شمشیر به مسجد آمدند.
پیامبر خدا(ص) (بر فراز منبر مردم سرا پا گوش و نگران که اینک رسول گرامی چه خواهد گفت و از چه حادثه مهمی خبر خواهد داد؟ چیزی نگذشت که پیامبر خدا(ص) به سخن آمد و) فرمود:
چگونه فکر می‌کنند، آنان که اهل بیت مرا سرزنش می‌کنند، حال آنکه (بارها و بارها)، در مدح و مناقب آنها از من سخنها شنیده اند؟.
آنچه در وصف آنان گفته ام همه ویژگیهای است که خداوند بزرگ به آنان ارزانی داشته است: فضل و برتری علی نزد خدا، افتخار پیشی گرفتن او در اسلام، عزت و کرامت و جانفشانیهای او در راه خدا، منزلت (بزرگ) او در نزد من که همچون‌هارون نسبت به موسی است جز اینکه رشته نبوت پس د از من بریده است همه و همه از همین ویژگیهاست. سپس افزود:
سخن آن (گستاخ) که گفته است:
مثل محمد در میان دودمانش چون نخلی است که در خاکروبه‌ها به بار نشسته! به من رسیده است: آگاه باشید: آنگاه که خدای سبحان آفرینش د مخلوقاتش را آغاز کرد، آنان را به دو تیره بزرگ تقسیم کرد. و نور مرا در میان دسته ای که از بهترین مردمان و برترین قبایل بودند قرار داد. سپس همین دسته را نیز به دودمان کوچکتری تقسیم کرد، و از آن میان بهترین دودمان را برگزید و آفرینش مرا در میان آنان قرار داد و آنگاه اهل بیت و عترت من و دختر و پسران و برادرم علی را از میان همین شاخه برگزیده آفرید....
قال علی :... انی مررت باصهاکی یوما فقال لی: ما مثل محمد فی اهل بیته الا کمثل نخله نیتت فی کناسه!
فاتیت رسول الله (ص) فذکرت له ذلک فغضب رسول الله (ص) غضبا شدیدا و قام مغبضبا و صعد المنبر ففزعت الانصار و لبسوا السلاح لما راوا من غضبه ثم قال:
ما بال اقوام یعیرون اهل بیتی؟ قد سمعونی اقول فی فضلهم ما قلت و خصصتهم بما خصهم الله به و فضل علی عند الله و کرامته و سبقه الی الاسلام و بلاءه و انه منی بمنزله‌هارون من موسی الا انه لانبی بعدی.
بلغنی قول من زعم ان مثلی فی اهل بیتی کمثل نخله نبتت فی کناسه الا ان الله سبحانه و تعالی خلق خلقه و فرقهم فرقتین فجعلنی فی خیرها شعبا و خیرها قبیله ثم جعلها بیوتا فجعلنی من خیرها بیتا حتی حصلت فی اهل بیتی و عترتی و فی بنتی و ابنای و اخی علی بن ابی طالب.... [1] .