با پیامبر خدا(ص) در یکی از کوچه‌های مدینه قدم می‌زدیم. در طول مسیر به بستان سرسبزی برخوردیم، به آن حضرت عرض کردم: عجب باغ زیبایی است؟! فرمود: آری، زیباست، ولی باغ تو در بهشت، زیباتر خواهد بود.
(از آنجا گذشتیم) به باغ دیگری رسیدیم. باز گفتم: عجب باغ زیبایی است؟!فرمود: بله زیباست، اما باغ تو در بهشت زیباتر است.
به همین ترتیب با هفت باغ مواجه شدیم و هر بار گفتگوی بالا بین من و رسول خدا(ص) تکرار می‌شد، در پایان راه ناگهان رسول خدا(ص) دست در گردنم انداخت و در حالی که مرا به سینه خود می‌فشرد به گریه افتاد و فرمود:
پدرم به فدای آن شهید تنها.
پرسیدم: ای فرستاده خدا! گریه برای چیست؟
فرمود: از حقد و کینه‌های مردم که در سینه‌ها نهان کرده و آنها را پس از من آشکار سازند: کینه‌هایی که ریشه در بدر و احد دارد و میراث از آن برده است آنها خونهای ریخته شده در احد را از تو طلب می‌کنند.
پرسیدم: آیا در آن روز دینم سلامت خواهد بود؟
فرمود: آری.
سپس فرمود: مژده باد بر تو: مرگ و حیات تو با من است (یعنی در دنیا آخرت با من خواهی بود). تو برادر من و وصی و برگزیده من و نیز وزیر و وارث من خواهی بود آنکه قرضهایم ادا کند و بر وعده‌هایم جامه عمل پوشاند، تو هستی.
علی! تو ذمه ام را بری سازی و امانتم را ردّ نمایی و بر سنت من، با ناکثین و قاسطین و مارقین پیکار نمایی.
نسبت تو با من، همچون هارون با موسی است.
تو مانند هارون در میان امت من هستی: قومش او را ضعیف شمردند و در اندیشه کشتنش برآمدند. بر ظلمی که از قریش بینی، شکیبا باش و بر همدستی آنها علیه خود، صبور باش....
قال علی بن ابی طالب: کنت امشی مع رسول الله (ص) فی بعض طرق المدینه فاتینا علی حدیقه. فقلت: یا رسول الله (ص)! ما احسنها من حدیقه! قال: ما احسنها و لک فی الجنه احسن منها، ثم اتیناعلی حدیقه اخری فقلت: یا رسول الله! ما احسنها من حدیقه و قال: ما احسنها و لک فی الجنه احسن منها حتی اتینا علی سبع حدائق اقول یا رسول الله (ص) ما احسنها و یقول: لک فی الجنه احسن منها، فلما خلاله الطریق اعتنقنی ثم اجهش باکیا و قال:
بابی الوحید الشهید.
فقلت یا رسول الله (ص) ما یبکیک؟
فقال: ضغائن فی صدور اقوام لایبدونها لک الا من بعدی احقاد بدر و ترات احد.
قلت: فی سلامه من دینی؟
قال: فی سلامه من دینک فابشر یا علی! فان حیاتک و موتک معی و انت اخی و انت وصیی انت صفیی و وزیری و وارثی والودی عنی و انت تقضی دینی و تنجز عادتی عنی و انت تبری ذمتی تودی امانتی و تقاتل علی سنتی الناکثین من امتی و القاسطین و المارقین و انت منی بمنزله هارون من موسی و لک بهارون اسوه حسنه اذا استضعفه قومه و کادوا یقتلونه فاصبر لظلم قریش ایاک و تظاهر هم علیک.... [1] .