امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در مورد مساجد و مسلمانان آخرالزمان می‌فرماید:
یأتی علی الناس زمان لا یبقی من القرآن الارسمه و من الاسلام الا اسمه، مساجدهم یومئذ عامرة من البناء خالیة من الهدی. زمانی بر مردم می‌آید که از قرآن باقی نماند مگر خط و نشان آن (خوب می‌نویسد و چاپ می‌کنند اما از علم و عمل خبری نیست) و از اسلام نماند مگر اسمی (فقط نامشان مسلمان است وگرنه از نظر عقائد و اخلاق و اعمال بوئی از اسلام نبرده‌اند).
مسجدهای آنها از نظر ساختمان آباد است (مساجد را مجلل و زیبا می‌سازند) اما از هدایت (و بیان احکام دین) تهی و خراب است. ساکنین و سازنده‌های آن بدترین اهل زمین هستند، آنها سرمنشاء فتنه و پناهگاه گناه هستند.
آنکه از فتنه کناره‌گیری کند به فتنه برمی‌گردانند و هر که عقب افتاده به طرف آن می‌کشانند، خداوند سبحان می‌فرماید: به خودم سوگند که چنان فتنه‌ای بر آنها بفرستم که شخص بردبار در آن حیران ماند و قطعا انجام می‌دهد. سپس فرمود: و ما از خداوند درخواست می‌کنیم ما را از لغزش د غفلت برهاند. [1] .